Kerkük, Kırım, Azerbaycan, Taşkent, Doğu Türkistan adlarını çocukluğumdan beri bilirim. Sovyetler Birliği, resmî adıyla Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği (SSCB) döneminde burada yaşayan soydaşlarımızın tutsak olduklarını, öz yurtlarında garip olduklarını öğrendiğimde ve her hatırladığımda yüreğim acıyla burkulurdu. On dört on beş yaşlarında ocakta öğrendiğim Türk yurtlarında yaşanan bu dert, 'hür dünya niye sessiz' diye beni buhrana iterken, çevremdeki bizden kat kat yaş nedeniyle büyük bazı insanların böyle bir dünyadan habersiz olduklarını görmek ise beni hayretler içerisinde bırakırdı.

Türkler adını unutsun isteniyor

Türkiye'de ise bir başka dert vardı. Sovyetler döneminde işgal edilen Müslüman Türk topraklarının özgürlüğe kavuşmasını isteyen kitleler, siyasal İslamcılar ve bazı dini guruplar tarafından 'ırkçı' ve 'Turancı' olarak suçlanıyor, "İslam'da ırkçılık yoktur" denilerek bu yurtsever, ulussever kadrolar gözden düşürülmeye çalışılıyordu. Düşman çok uyanık davranıyordu. Hem milli değerlerine düşman bir nesil yetişmesi için çabalıyor ve büyük oranda başarılı oluyorlar, hem de dini cemaatler arasına soktuğu kriptolar sayesinde de Müslüman Türk çocuklarına düşman 'namazlı niyazlı Müslümanlar' yetiştiriliyordu.

Bugün bazı dini cemaat ve topluluklardaki Türk düşmanlığı buna en güzel örnektir. Bunlar samimi Müslüman ise Türklere niye düşmandırlar? Türkler Müslüman değil mi? Müslüman. Öyleyse bunların derdi ne? Dertleri Türklerin var olması, adamlar, Türk'üm diyen Müslüman'a dahi tahammül edemiyorlar. Neden böyle davranıyorlar? Çünkü düşman, Türkler tarih sahnesinden silinirse diğer İslam toplumlarını yok etmeyi, topraklarını sömürmeyi çok kolay 'bir lokma gibi' görüyor.

Bu yüzden Türk kimliğiyle uğraşılıyor. Türkler adını unutsun isteniyor. Niye? Çünkü bir ulusu yok etmek için önce 'ona adını, kimliğini unutturmak' gerekiyor.

Peki bunu başarabilecekler mi?

Zor.

Neden zor?

Çünkü Türk çocuğu, dostu, düşmanı ve Müslüman gözüken kriptoları iyi tanıyor.