Elazığ''da üç ayda bir yayınlanan bizim Külliye, 94. sayısının dosya konusu olarak ''edebiyatımızda veda ve vefa''yı seçti.

Milay Köktürk, makalesinde vefanın konuşulacak bir duruş değil, yaşanacak bir durum olduğunu belirtiyor. Vefanın edebiyatının olmadığını ifade eden Köktürk, "Her veda hüzün yüklüdür. Dolayısıyla dünyada olmak hüzünle donanmış olmaktır. Hüznün gölgesi vedaya düşer; veda unutulur, kanıksanır ama hüzün hep kalır. Hüzün duygu dünyamızı harekete geçirir. Dolayısıyla oradan duygulanım dolu muhayyel kurgular çıkar. Edebiyat vefanın değil vedanın, dolayısıyla hüznün edebiyatıdır" ifadelerini kullanıyor.

Şair, yazar Nazım Payam, yıllardır derginin genel yayın yönetmenliğini yürütüyor. Payam, derginin ilk yazısını kaleme alırken "Yüce dağ başında yanar bir ışık" başlığını kullanmış. Payam, burada Elazığlı müzisyen Erkan Oğur''u anlatıyor. Keman ve bağlama ustası sanatçıyı "dram barındıran lakin karamsarlık barındırmayan duygu olgunluğunun serencamı" olarak tanıtan Payam, Erkan Oğur''un hırçınlığa, popülizme ödün vermediğini, hayatı müzik eğitimi eşliğinde eşelediğini, binlerce yıllık kavgadan, başkaldırıdan bahseden türkülerin bile onun yorumuyla eriyip sükûna erdiğini ifade ediyor.

Belkıs Altuniş Gürsoy da, dostluk, sevgi, saygı, arkadaşlık, akrabalık, insaniyet gibi gönül bağları olmasaydı veda kavramının da lügatlerde kendisine yer açamayacağına değiniyor. Vefa olmasaydı vedanın da bir hükmü olmayacağına dikkat çekiyor.

Özgen Felek vedayı armağan kitapların serüveniyle irdelerken, Raziye Ersan da veda sözlerinden en vurucu olanının ''elveda!'' sözü olduğunu ifade ediyor.

Fahri Kaplan, Yahya Kemal''in ''Veda Gazeli'' üzerine yazarken, Yahya Kemal''in bu şiirde ölüm karşısında derviş tevekkülü ve coşkusu taşıdığını belirtiyor. Mustafa Özçelik de Mehmet Akif Ersoy''u "Bir vefa ve veda şairi olarak" anlatıyor.

Derginin şair, yazar ve öykücüleri arasında Davut Güner, Yahya Akengin, Süleyman Daşdağ, Namık Açıkgöz, Seval Koçoğlu, Fazlı Köksal yer alıyor.