David J. Eicher, Amerikalı bir astronomi yazarı olarak uzayla ilgili çarpıcı bir makale kaleme aldı. Eicher, Güneş'in her milyar yılda bir yaklaşık yüzde 10 oranında daha parlak hale geldiğini belirterek, bu artışın Dünya üzerindeki etkilerini öngördü.
Yazısında, bu enerji artışının sonucunda Dünya'nın kavrulacağını ve okyanusların buharlaşarak yok olacağını ve dolayısıyla yaşamın sona ereceğini ifade etti.
Eicher'in Mars ile ilgili yazısı da dikkat çekiciydi. Mars, her zaman insanların hayal gücünü besleyen bir gezegen olmuştur. Geçmiş yıllarda, bilim kurgu hikayeleri, Mars'ın sıcak ve davetkar bir gezegen olduğunu tasvir ederek burada gelişmiş uygarlıklar hayal etmiştir.
Ancak, teleskop teknolojisinin gelişmesiyle birlikte, gökbilimcilerin Mars'ta yaşam bulma umutları azaldı. Ancak 20. yüzyılın ortalarında, Mars'ın mevsimsel değişikliklerinden kaynaklanan büyük ölçekli değişimler hakkında ciddi tartışmalar yaşandı.
1960'larda NASA'nın Mariner 4 ve sonrasında Mariner 9 gibi uzay araçlarıyla Mars'a gönderilen fotoğraflar, Mars'ın atmosferinin çok ince olduğunu ve yüzeyinin kupkuru ve krater dolu olduğunu gösterdi. Ancak bu araştırmalar, Mars'ın geçmişinde suyun varlığına dair kanıtlar bulmaya başladı. Yapılan keşifler, Mars'ın yüzeyinde kurumuş nehir yatakları ve göl fosilleri gibi suyun izlerini ortaya çıkardı.
Bu keşifler, Mars'ın suyunun büyük bir kısmının uzaya buharlaşarak kaybolduğunu, geri kalanının ise gezegenin kutupları ve kabuğunda bulunduğunu gösterdi. Ancak, bu suyun ne kadarının nereye gittiği hala bir gizem olarak kalmaktadır. Eicher, bu keşiflerin Mars'ın su tarihini ve gezegenin gizemlerini aydınlatmaya devam ettiğini vurguladı.
