Bir gün yaşadığım bir olayı anlatacağım size. Ve bundan çıkardığım en güzel dersin neden hayatta gülmek olduğunu.

Bir gün ilerliyordum yolda aylak aylak dolaşıyordum işte bir yazımda da anlatmıştım çok severim aylak aylak dolaşmayı diye.

Her neyse öyle dolaşırken küçük bir kız çocuğu üstü başı tertemiz bir köşede oturmuş kuşkulu gözlerle ağlıyor, etrafına bakınıp duruyor.

Beni gördü göz göze geldik sanki beni tanıyormuş gibi sıcacık gülümsedi.

Ne olduğunu sorduğumda meğer annesini kaybetmiş ve her kaybolduğunda burada beklermiş.

Evet yanlış okumadığınız her kaybolduğunda aynı yerde beklermiş.

Bende bunu öğrendikten sonra sordum haliyle madem her kaybolduğunda burada bekliyorsun demek ki sen biliyorsun geleceğini neden ağlıyorsun dedim. Bana baktı ve dedi ki çok uzun zaman geçti hala gelmedi.

Şaşırdım ne kadar uzun zaman geçmişti ki ?

Neden gelmemişti annesi tam bu düşüncelerle aklım kurcalanırken bir kadın koşarak geldi. Kızına sarıldı.

Neden gelmediniz ? diye üstüme vazife olmayan bir soru sordum ve bana unutkan olduğunu söyleyerek saatlerdir kızını aradığını söyledi. Ve aynı kızı gibi sıcak bir gülümsemeyle bakış attı bana. İşte o an hayatın gerçekten neler getirebileceğini, önümüze ne çıkartabileceğini gerçekten asla tahmin bile edemeyeceğimizi anladım. Bununla beraber anladığım bir şey daha vardı ki o da hayattaki en güzel duygunun sıcacık ufak bir gülümseme olduğunu anladım.