Hepimiz zaman zaman hatalar yaparız.

Hatanın dışında, kabahatler de işlediğimiz olur.

Olmamasını dileriz, ancak olur işte. İşlediğimiz kabahat birinin hayatımızdan çıkmasına veya işimizden olmamıza kadar sebep olabilir.

Hatta bazen kabahat işlediğimiz kişi hayatını kaybedebilir ve bize geride ciddi bir vicdan problemi kalabilir.

Bu gibi durumlarda şiddetli bir suçluluk içine gireriz ve kendimizi, pişmanlıkla utancın beraber yaşadığı derin bir çukurun içinde hissederiz.

Bu olumsuz duygu hali, şiddetli ruminasyonlara ve yeni hatalı inançlara yol açar.

Artık kendimizi, yaşantılarımızı ve geleceğimizi yargılar ve aşırı genelleyerek kendimizi affedemez bir konuma gelebiliriz.

Bu noktada self-forgiveness, yani kendini affetme konsepti ile tanışmamız gerekiyor.

Kendini affetme, bahsettiğim durumlar için pratik edilmesi gereken, kişinin yaşantılarını bol bol öğrenme ve gelişmeyle aşmasını sağlayan önemli bir konsepttir.

Kişinin bir kabahatinden ötürü kendini affetmesi, kendini suçlayan ağır yargı ve eleştirileri kesmesi ve kusurlarımızla kendimizi kabul ile ilişkilidir.

Birçok araştırma, kendini affetmenin stres ve kaygı şiddetlerini azalttığını gösterdi.

Ayrıca çalışmalar, depresyon semptomlarında azalmalar ile birlikte daha kaliteli etkileşimler kurmamıza yol açtığını da raporladı.

Kendimizi affettiğimiz zaman kusur ve kabahatlerimizi geride bırakır ve şimdi ile ilgilenmeye başlarız.

Bu davranış, kabahatimizin üstünü örtmek veya onu meşru kılmak demek değildir.

Gelişmek ve devam etmektir.

Kendimizi ve başkalarını daha duyarlı bir şekilde kabul edip, şefkat ve empatinin kendimize doğrulmasını sağlarız.

Kendini affetme pratikleri yapmak için izlememiz gereken yollar şu şekilde sıralanabilir:

Birincisi, kabahatinizi, hatanızı kabul edin. Eylemlerimizin sorumluluğunu almak her zaman ilk adımdır.

Ancak bu, hataların üstünde durup kendimizi hırpalamak demek değildir. Daha ziyade, yaptıklarımızı sahiplenmek ve sonuçlarını kabul etmektir.

Diğer adım elbette ki kendine şefkat göstermektir. Yakın hissettiğimiz birine davrandığımız nezakette ve empatiyle kendimize yaklaşmak ve sorumluluğu alarak duyarlı davranmaktır.

Beraberinde, hata yapmanın insan deneyiminin doğal bir parçası olduğunu ve affedilmeyi ve merhamet edilmeyi herkes kadar hak ettiğimizi kabul etmek gelmelidir.

Bu kadar adımdan sonra atılacak diğer önemli adımsa, eğer mümkünse hataları düzeltmek, kabahatin sonuçlarını onarmaktır. Bu özür dilemek, telafi etmek veya benzer hatalar hakkında ders çıkartmak olabilir.

Unutulmamalıdır ki her şey gibi kendini affetme de bir süreç ile olur.

Sabırla ve bu adımlarla pratikler yapabilir ve/veya bir profesyonel ile çalışabilirsiniz.