HAYAT akıp gidiyor… Ama öyle ama böyle; hayat devam ediyor… Hayat devam ederken, peşi sıra binlerce, on binlerce ümitsizliği de beraberinde götürüyor…
Umut… Ümit… Yaşama arzusu…
Yarınlara bakış… Var olma kavgası…
Ekmek kavgası… İş kapısı…
Sırtında büyük bir yük küpesi…
Bütçesinde büyük bir yük…
Enflasyonu artık rayından çıkmış…
Köylünün ürettiği ürün, tüketicinin eline gelene kadar üç beş kat artan yiyecekler… Ve hayat şartlarından… Ve çaresizlikten pazarlarda çıkma sebze meyve kollayan vatandaşların var olma savaşı…
Bağrında 10 milyona yaklaşan işsiz insanı ile Türkiye, tarihinde olmadığı kadar bir borç yükü ile hızlı bir şekilde yol alıyor…
Vatandaş inim inim inliyor…
HALK FARKLI, YÖNETEN FARKLI DÜŞÜNÜYOR
Ülkeyi yönetenler tanzim satış merkezlerinde fiyatları teftiş edip, "Her şey gayet normal. Fiyatlar öyle abartıldığı gibi değil" diye demeç veriyor…
Ziraatla uğraşan insanlar, gübre ve mazot parasından yakınıyor… Her biri borç batağında; kredi üstüne kredi çekip ayakta durmaya çalışıyor…
Aslında geniş topraklarıyla tam bir tarım ülkesi olan Türkiye, saman da dâhil olmak üzere birçok ürünü dışarıdan alıyor. Buğdayından arpasına, mısırından fasulyesine, pirincine kadar…
Tarımla iştigal eden insanımız ise Devlet'ten destek ve ilgi bekliyor…
Anlayacağınız, çarşı pazarda adeta vurgun yiyen vatandaşlar farklı söylüyor…
Sattığı malın pahalılığından yakınan esnaf başka söylüyor…
Üretenler, emeğinin karşılığını alamadıklarını, borç batağında olduklarını bağıra bağıra söylerken, parayı aracı kurumlar kazanıyor…
Nereden bakarsanız bakın, sistem S.O.S veriyor!
HAYATIN ANA KAYNAKLARINA ZAM
Buna karşılık hayatımızın ana damarı sayılan elektrik, doğalgaz ve suya zam üstüne zam geliyor. Nereye kadar varacak bu zam fırtınası?
Devlet kaşıkla veriyor; kepçeyle geri alıyor.
Yollar… Köprüler… Geçitler…
Hepsi öyle…
Yeni yılda açılacak olan 1915 Çanakkale Köprüsü'nden bir otomobilin geçişinin 155 TL olduğu söyleniyor… Daha bunun otoban parası var…
Velhasıl kelam hayatın her alanında, her safhasında vatandaşı canından bezdiren bindirmeler yaşanıyor!
***
Üniversiteler sıkıntılı… Yurtlar yetersiz… Öğrencilerin bir kısmı parklarda yatarak ilgililerin dikkatini çekmeye çalışıyor…
Pandemi bütün acımasızlığıyla devam ediyor… 30 binin üzerinde vaka ve ne yazık ki, son bir ayda her gün 200-250 vatandaşımızı Coronaya kurban veriyoruz. Bir de resmi kayıtlara girmeyen ölümler de var!
HER GÜN BİR UÇAK DÜŞSE UÇAĞA BİNER MİYDİNİZ?
Bir bilim insanı bu ölümleri anlatırken ilginç bir benzetme yaptı:
"Mesela her gün bir uçak düşse ve 250 kişiyi kaybetsek… Ve bu böyle 10 gün devam etse; inanıyorum ki kimse uçağa binmez… Ne yazık ki, aylardan beri her gün 250 civarında vatandaşımızı Kovid-19 belasına yitiriyoruz ama kimse ölümü ciddiye almıyor!"
Ne kadar da haklı değil mi? İşin en ürkütücü yanı ise, iş başa düşene kadar kimsenin bu tehlikeyi ciddiye almaması…
Oysa Corona'nın şakası yok!
Yaşlı, genç demiyor!
Neden bu kadar vurdumduymaz bir millet olduk…
Vücut artık antibiyotiğe cevap vermiyor!
Hayat pahalılığı…
Ülkedeki işsizliğin çığ gibi artması…
İş alanlarının daralması…
Eğitimdeki büyük sıkıntılar…
Aksak işleyen adalet mekanizması…
Üstüne üstlük, üç tarafı denizlerle ama dört tarafı düşmanlarla çevrili bir ülkeyiz. Stratejik ortaklığı bırakın, NATO'da birlikte olduğumuz Amerika bile güneyimizdeki Suriye'de YPG, PYG unsurlarını bize karşı silahlandırıyor!
Yunanistan her fırsatta kinini kusuyor…
Suriye'de, Irak'ta, İran'da, Ermenistan'da… Kuzeyimizde, güneyimizde, batımızda ve doğumuzda hep Türkiye aleyhine problemler…
Bu düğümü kim ya da kimler çözecek?
Ah bir daha doğsa… Yeniden doğsa…
Tıpkı 19 Mayıs 1919'da Anadolu'yu baştan başa dolaşıp Türkiye Cumhuriyeti'ni bizlere armağan eden Gazi Mustafa Kemal Atatürk, bir kez daha gelse ve bu düğümü üstün zekâ ve becerisi ile bir daha çözse…
Ah… Ne de güzel olurdu…
