Bir kalem bir kağıt aşk Hikayesi sonunda kalemin ardından kağıdın üzerinde bıraktığı lekeler silinir mi ? Hikaye ilk başlangıcı anlatıyorum bir varmış bir yokmuş ama o hep var olacak...

Bir gün kağıt okula giderken her zaman ki heyecan ve mutluluk ile zeusun athenanın khanosun anlatıldığı mitoloji dersine girer. Kağıt ön sırada otururken aklından 3 yıldır çıkmayan kalem güzelliği ile sınıfa girer. Kağıt heyacandan gözünü onun gözüne değdirmeden bir yan akadaşına doğru bakar. Kalem orta sıralara oturur. Kağıt arada sırada utangaç kıpkırmızı yanakları ile kaleme bakar. Kağıt ders çıkışı kalemin yanına hep oturur onun ile her zaman beraber olmak ister nedeni Kağıt için ölüme yaklaşana kadar alabildiğince lekelerdi.(anılar)

Bir gün kalem arkadaşları ile sahile giderken kağıt her zamanki gibi onun yanında gelir. O gün kağıt ve kalem çok eğlenirler kağıt hayatında ki en güzel lekeleri aldığı için mutluydu bunu ise şiir arkadaşına akşam söylerdi kalem sahil kenarında uzanlamış bizim kağıt hemen yanında bulunan kalem gökyüzünü izlerken bizimki

Kağıt: gözlerini kapat ne görüyorsun kalem: kuş cıvıltıları

Kağıt: içinden onlar benim sesim demiş.

Bir gün bizim kağıt kalemi sinemaya davet etmek istemiş bizim kalem kağıda işi olduğunu söylemiş kağıt inadıyla kaleme sinemaya gelmesini kabul ettirir aslında kalem acımıştı ve kabul etti kağıt telefonu çalar ve bir bakar ki en yakın arkadaşı duman arar

Kağıt: alo ne oldu kanka

Duman: kanka Kalem beni sibel filmi var dedi davet etti bende kabul ettim

Kağıt: hay ben senin kardeşim

Duman: bilseydim kabul etmezdim söylemedi bana

Kağıt: tamam

Akşam olur ve bizim kağıt çiçekçi yanındaki bankta otururken yerde solmuş pembe bir çiçek görür tam almaya kalkışacakken bir karga sesi duyar geri çekilirken ses kesilir ama almaya yanaşınca karga sesi başlar ama en sonda kağıt çiçeği alır

Akşam sinemayı izleyen kalem kağıt ve duman çıkışta aşağı doğru giderken bizim kağıt heyecandan utangaçlığından kıza çiçeği vermek için son anı bekledi ve bizim kağıt kalem gideceği sıra

Kağıt: kalem şey

Kalem: teşekkür ederim

Kağıt: sevgililer günün kutlu olsun bir gün var ama kutlu olsun

Kalem: bu solmuş ama

Kağıt: beraber yeşertiriz

Kalem gider kağıt gider duman gider

Bir gün demek istiyorum ama çok önemli bir gün kağıt için ilk kez bir kıza açılacaktı. Akşam evde oturan kurgu yaban kağıt bir anda telefonu çalar ve arayan kalem olduğunu görür hemen açar bir saniyeyi bile onsuz harcamak istemediğinden dolayı telefonu açar konuşurlar ve tam telefon kapatma noktasına gelirken bizim Kağıt konuşur

Kağıt: kapatma

Kalem: neden

Kağıt: işte kapatma

Kalem: hadi ama

Kağıt: bir şey söylemek istiyorum

Kalem: söyle o zaman

Kağıt: söyleyemiyorum korkuyorum kaybetmekten

Kalem: söyle kağıt

Kalem: tamam mesaj at o zaman

Kağıt: atamam mesaj

Kalem söyle o zaman

Kalem: tamam mektup yolla

Kağıt: yollayamam ailene mahcup olurum

Kalem: off kapatıyorum

Kağıt: kapatma dur

Kağıt: ı love you kağıt

Kalem:.....

Kağıt: farklı değil mi

Kalem: evet farklısın

Kağıt: seni seviyorum...

Kalem: sağol teşekkür ederim kağıt

Bir hafta geçer ve okulun son günü bizim kalem çoğu arkadaşına açıldığını söyler tüyolar alır çünkü ilk deneyimi bu ciddiyette oldu. kağıt kalemin yanında durur ama bu bir hafta da ikisi hiç belli etmezdi birbirlerine soğuk bakarlardı bizim kağıt hep saftı kalem ile yüzyüze konuşamazdı heyecanlanırdı ama o son gün değişti artık

Akşama doğru gitmeye yakınken kalem bankta otururken kağıt dışarda yanına giderken kalem telefonu eline alır kağıt dönerken hemen yanına geçer

Kağıt: müsait misin konuşalım

Kalem: tabi

Kağıt konuşmaya tam başlayacağı esnada varoluş araya girer kalem kalkar giderken kağıt arkasına dokunur konuşalım kapı önünde konuşacakları esnada varoluş yine araya girer bizim kağıt artık varoluşa sert bir bakış atarak onu varoluş senaryolarını bitiririm dercesine varoluş korkudan oradan gitti kalem ve kağıt türkü barda

Kalem: öyle değil mi

Kağıt herkes gitti ben varım

Kalem he evet

Kağıt: bir şey diyeceğim kalem

Kalem: söyle

Kağıt: şimdi sen bana telefon da bir cevap vermemiştin tam olarak alabilir miyim bir haftayı geçti

Kalem: şey ben telefon da anlatmıştım söylemiştim

Kağıt: hayır söylemedin sadece teşekkür ederim dedin

Kalem: olmaz kağıt

Kalem: arkadaş olarak kalalım

Kağıt hayır hiç bir zaman arkadaş olarak kalamam seni hiç bir zaman unutmayacağım hep seni bekleyeceğim

Kalem: deme öyle

Kağıt: görürsün 10 sene sonra sonsuz hep bekleyeceğim

Arkadaşlar girer ve bizim kağıt eve gider o gün bir karar verir keşke lekelerimi silebilseyidim işte bizim kağıt Yaşanmışlıklar her zaman kalıcıdır çünkü bir kere cizildi mi silinmez anca kağıdı yok edersen unutulur bizim kağıt yok olmak istedi ama sonra değişti ve başka bir kağıt olmaya çalıştı ama üzerinde halen lekenin izleri vardı hep de olacaktı onun için o kalem hep flarlı kalem olarak kalacaktı