Her gün başka bir sabaha açıyoruz gözlerimizi. Bilmiyoruz bizi neler bekliyor,ne maceralarla karşılaşacağız.

Planlar yapıyoruz bazen ama bazen gün içerisinde o planların 1 tanesini bile gerçekleştiremiyoruz.

Neden hayatı biz yaşıyorsak yöneten biz değiliz diye sorguluyorum sonra da hemen vazgeçiyorum tabi...

Ben küçükken yani hoş şuan da çok büyük değilim ama... Her neyse işte.

Lise zamanlarımda ilerde çok mutlu bir hayatım olucak! Mutlu olucam, istediğim her şeye sahip olucam derdim ama şuan evet bir işim var ama ben mutlu muyum ?

İşte bu soruyu kendime sorduğum anda gözümde hayatımın hiç bir değeri kalmıyor.

Ama ben bunu kendi ellerimle ben yapmış olamam değil mi ?

Bunun en büyük sebebi bence ne benim seçtiğim hayatla, meslekle bir alakası yok. Bu da tüm suçu hayata atmak oldu ama ben eğer her dışarı çıktığımda oturduğumda cebimdeki param yeter mi düşüncesi ve kaygısıyla yaşamak benim suçum olamaz değil mi?

Nereye gidiyor bu hayat, neyin içerisinde çırpınıp duruyoruz biz?

Hep sorular soruyorum kendime, düşünüyorum düşünüyorum... Çıkamıyorum işin içinden sonra da aynen şöyle diyorum: Amaaaan hayat yanmış bitmiş de altında ben mi kalmışım?