Bazen bu hayat çarkının nasıl işlediğini anlamaya çalışırız. Bir dünyamız var. İçinde canlılar var. Herşey bir tasarım üzerine kurulu. Sistemler var. Dizaynı gerçekten bir sanat. Ne eksik ne fazla, ne olumsuz ne olumlu.

Herşey olması gerektiği gibi ve bir şekilde bu algıları yaratacak kadar muntazam. Bu sistemi mucizevi bedenlerimizle algılamaya çalışırken mantıksal yönümüzle de olayları oturtmaya çalışmamız da ayrı bir durum. Bunun için bilim denilen alanın ortaya çıkması ve gerçekliği bu alana indirgemek de bir şekilde heyecan verici.

Jim Carrey'in unutulmayan filmlerinden Truman Show'u izlemeyen yoktur sanırım. İzlemeyenlerin de en kısa zamanda izlemelerini tavsiye ediyorum.

Film, fanus gibi yapay bir dünyanın içinde hayatını geçiren Truman'ın bu hayatının ötesine geçmeye çalışmanın hikayesini güzel bir kurguyla anlatmaya çalışıyor.

Düşünün bir kere "Ya biz de bir fanusun içinde olmayan bir dünyada yaşıyorsak? Ya hiç bir şey gerçek değilse? Yada çok fazla gerçekse?

Ya bunların ötesinde bilmediğimiz farklı dünyalar, realiteler varsa?

Ya sanal bir oyunun içindeysek?

Ya bunlardan çıkmak mümkünse?

Bunları sorguladığımız zaman bile kendi adıma söyleyeyim muhteşem bir frekansta hissetmeye başlıyorum. Anlatılmaz yaşanır cinsten. Bedenimdeki titreşimler değişmeye başlıyor ve farklı hislere doğru yelken açıyorum. Şimdilik sadece bu belirtiler. Ama artık bunun da ötesinde bir deneyim yaşamak ve bu fanusun dışına çıkmak deneyimini yaşamaya niyetliyim. Eğer ilginç bir şey yaşarsam buradan hemen paylaşmaya gönüllüyüm. Aynı şekilde sizin de olursa lütfen f.guven76@gmail.com adresimden

bana ulaşın. Belki deneyiminizi buradan tüm okuyucularımızla paylaşabiliriz.

Çünkü bu önemli. Neden mi?

Sürekli hayatımızda herşeyi ciddiye aldığımız için önemli.

Sorun olarak tanımlarımızın aslında sadece tanımdan öte olmadığını göremediğimiz için önemli,

Önemsiz şeyleri önemli yaptığımız için önemli.

Çok fazla ciddiye alıp, hayati ve değerli yaptığımız için önemli.

Tum bunlarla yaşamımızda katılıklar yaratmaya başlıyoruz. Böylelikle kendi zihinlerimizde kendi hapishanelerimizi yaratıyoruz. O nedenle çok önemli.

Belki bu realitelerin ötesinde daha başka realiteleri görebilirsek eğer, dünyaya evrene ve hayata olan bütün bakış açılarımız da değişmeye başlayacak ve büyüttüğümüz tüm bu alanları küçültme eylemine geçeceğiz.

İşte o zaman yeni kendimizle tanışma şansını yakalamış olacağız ve belkide şimdiye kadar bildiğimiz kendimizin aslında kendimiz olmadığını idrak etmeye başlayacağız.