Ülkemizde özellikle 1980'den sonra görülen büyük yanlışlardan biri, yabancı dil öğretimi ile yabancı dille öğretimin birbirine karıştırılmasıdır. Günümüz dünyasında yabancı dilin ve yabancı dil öğrenmenin önemi elbette ki tartışılamaz. Her türlü ilişki, iletişim ve gelişme için yabancı dil elbette ki çok gerekli. Ama ülkemizde özellikle son zamanlarda düşülen önemli bir yanılgı, yabancı dilin araç değil amaç olarak görülmesidir. İşte bu nedenle, yabancı dille öğretim yapan okulların ve üniversitelerin sayısı hızla artmaktadır. Oysa yabancı dil amaç değil araçtır.
İşin en acı ve düşündürücü yanı da, yabancı dille öğretim yapan kurumlarda okuyan Türk çocuklarının Türkçeyi ihmal etmeleri, giderek unutmaları, özellikle yazılı anlatım yetersizlikleri içine düşmeleri ve kendi dillerini küçümseyip hor görmeleridir. İşte en büyük tehlike de burada yatıyor. Ana dilinin yetersiz olduğu inancı ile yetiştirilen bir genç, kendi diline ve kültürüne nasıl saygı duyacaktır?
O hâlde öncelikle yapılması gereken şey, yabancı dil öğretimi ile yabancı dille öğretimi birbirine karıştırmamaktır. Çok gerekli olan yabancı dil öğretimini bütün okul kademelerinde en etkili ve verimli bir şekilde gerçekleştirelim. Bunun yollarını arayalım. Ama çok gereksiz olan ve ülkemizin geleceği, kültürü açısından büyük tehlikeler taşıyan yabancı dille öğretim tuzağından kurtulalım. Bunun için de her şeyden önce ana dili duygusu, duyarlığı ve dil bilinci gerekir.
Ülkemizde nitelikli insan yetiştirmek istiyorsak, başkalarının diliyle değil, kendi dilimizle, kendi kültürümüzle yetiştirmeliyiz. Çünkü kendi kültürünü dışlayan bir toplum, varlık nedenini yadsıyor demektir.
Çağdaş ülkelerin hiçbiri yabancı dilde eğitim yapmıyor. Bu durum, sadece az gelişmiş ülkelerde ve sömürgelerde görülüyor.
Bazı okullarda eğitim yabancı dille yapılırsa Türkiye'nin dış dünya ile daha kolay anlaşacağı, Türkçenin bilim dili olmadığı, İngilizce ile daha iyi bilim yapılacağı yolundaki görüşler yanlıştır. Bu görüşler, emperyalizmin sömürge ülkelere dayattığı anlayışın sonucudur. Her ülkede bilim ancak o ülkenin kendi diliyle yapılabilir. Yabancı dille eğitim, eğitim bilimine de aykırıdır. Çünkü bir insan, dünyayı en sağlıklı biçimde ancak kendi diliyle algılayabilir ve anlatmak istediğini de en güzel kendi diliyle anlatabilir. Devam edecek. (Prof.Dr. Cahit Kavcar, www.turkcenindirilisi.com/tdh-dernegi/tu)
BUNLAR DA KISA KISA
++++
* Gülay Göktürk, Birgün, 16.03.2011: "Ulusum korkma, nasıl böyle bir imanı boğar, medeniyet dediğin tek dişi kalmış canavar"
1. yanlış: Dizelerin imlası yanlış. Doğrusu: "Ulusun, korkma! Nasıl böyle bir imanı boğar,/'Medeniyet!' dediğin tek dişi kalmış canavar?"
* Abdullah Çiftçi, CNN Türk, 13.03.2020/22.20-22.32: "İran'daaki piyasadaaki Batı'daaki altındaaki medyadaaki" Anlaşılan Abdullah Çifçi, bir siyasetçimizden fena hâlde etkilenmiş!
* Nidayi Sevim, Twitter, 22.03.2020: "Eyüp Sultan, Cülus Yolunda Mihrişah Vâlide Sultan"
- Semt adı olarak Eyüpsultan bitişik yazılır. -Cülus yolu tamlaması özel isimdir. Özel adlara getirilen iyelik, durum ve bildirme ekleri kesme işaretiyle ayrılır: "Cülus Yolu'nda..."
* Abdullah Çiftçi, CNN Türk, 13.03.2020/23.39: "Santranç var..."
"İki kişi arasında altmış dört kareli bir tahta üzerinde değerleri ve adları değişik siyah ve beyaz on altışar taşla oynanan bir oyun" anlamındaki kelime, "satranç" şeklinde yazılır ve seslendirilir!
* Müge Anlı, atv, 10.03.2020/10.15: "İki tane de erkek kardeşin var."
Fenomenlerin fenomeni bir türlü öğrenemedi gitti: İnsanlardan taneyle bahsedilmez. Dünkü çaylak muhabirler öğrendi, yüksek lisans yaptığını söyleyen Müge Anlı öğrenemedi! İnatçıymış ya...
* Özlem Gürses, CNN Türk, 12.03.2020/21.10: "Hepimizin hakkettiği"
Özlem Gürses de "hak etmek" yerine "hakketmek" fiilini kullanıyor! Hakketmek: Maden, ağaç, taş üzerine elle yazı veya şekil oymak. Hak etmek: Bir emek karşılığı hakkı olan şeyi elde etmek, hak kazanmak
* Hıncal Uluç, Sabah, 07.03.2020: "O muhteşem şehre ve halkına, insanına âşık olmama sebep olan maç.."
Cümlede, "sebep olmak" değil, "sağlamak" fiilinin kullanılması gerekir!
