Münir Özkul, Adile Naşit, Şener Şen, Ayşen Gruda, Tarık Akan, Halit Akçatepe, Zeki Alasya, Metin Akpınar, Kemal Sunal…

Ve tabiki bu ustaların bizlere hâlâ keyifle seyrettirdiği filmler; "Neşeli Günler", "Gülen Gözler", "Bizim Aile".

İstanbul'un birbirine sırt vererek ayakta durmaya çalıştığı evlerde yaşayan, fabrika işçisi veya turşucu, fakat her hâlükârda fakir ama umutlu, gururlu, şerefli insanların bir arada olduğu ya da bir araya geldiği bugün toplumumuzda büyük eksikliğini hissettiğimiz "aile" yapısı.

Her an sofrasına bir tabak daha eklemeye hazır, gönlü zengin baba, müşfik anne ve onların izinden gitmeye hazır evlatlar.

1970'li yılların ardından 1980'li yıllara adım attığımız zamanlarda, açıkçası bilmiyorduk, her şeyin değişeceğini ve bu değişim rüzgârında bizlerin kaybolacağını.

Çocuklar parkları terk ettiler ve odalarında bilgisayar, tablet ardına sığındılar. Yalnız kalan parklar, gazozuna minyatür kale maçların büyük bir heyecanla oynandığı boş arsalar, para kazanma hırsıyla parlayan gözlerin ardında, vicdanını çoktan çöpe atmış müteahhitlerin cebini doldurduğu alanlar haline geldiler.

Her mahallenin mutlak bir çeşmesi vardı, suyu akmayan İstanbul'un kenar semtlerinde kadınların, çocukların ellerinde bidonlarla evlerine su taşıdığı çeşmeler veya işte! O gazozuna oynanan maçların ardından terlemiş yüzlerin yıkandığı, maçın yorumlarının yapıldığı çeşmeler ya çoktan kurudular, ya muslukları çalındı ya da yıkıldı…

Peki! Ferhan Şensoy ustanın sahnede devleştiği oyunu "Kahraman Bakkal Süpermarkete Karşı"'daki kahraman bakkal ne oldu? Onlar maalesef yenildiler bugün hergün etiketi değişen, raftan kasaya gelene kadar fiyatı değişen ve bu yüzden mutlak stoklanan, nasıl olsa sonrasında en fazla para cezası verirler, eh! Bizde o cezayı halka kesip paramızı oradan kurtarırız mantığıyla satılan ürünlerin dolu olduğu marketlere yenildiler.

Ne kahraman bakkal kaldı, ne veresiye defteri hatta o deftere aldığını yazdıracak halk.

Şu an toplumda iki türlü zümre var, yiyenler ve yiyilenler gerisi vesaire, vesaire…

Dünyanın en mutsuz insanları listesinden 2021 yılında 104. Sırada idik 2022 yılında 112. Sırada yer aldık. Yani hep geriye doğru gidiyoruz gerisi vesaire, vesaire..

Dünyanın en mutlu insanı olan bir Finlandiyalı kadar olmak istemiyoruz ama en azından eğitimden, kültüre ve ekonomiye varana kadar nefes alabileceğimiz bir ülkede yaşamak istiyoruz inanın gerisi vesaire, vesaire…