Eski İstanbul'un birbirine sırt vermiş ahşap evlerinde, pencere kenarında oturmuş ve kentin tüm yoksulluğunun üzerine birbirine değmeden yağmakta olan karı seyrederken, lambalı radyodan yayılan;

"Artık o solan bahçede bülbüllere yer yok

Bir yer ki sevenle, sevenlerden eser yok

Bezminde kadeh kırdığımız sevgililer yok

Bir yer ki sevenle, sevilenden eser yok"

Edebiyatımızın büyük ustalarından Faruk Nafiz Çamlıbel'in dizelerinin müziğimizin yine büyük ustalarından Alâeddin Yavaşca'nın Hicaz makamındaki  eserini dinleyen, insan kalitesi yüksek bir İstanbul'dan, 1990'lı yıllar itibariyle "Bandıra bandıra ye beni!" sözleriyle bezenmiş Türkçe sözlü hafif batı müziğinin, pop müzik adı altındaki devşirme halleriyle yozlaşmasına şahit olmuş, insan kalitesi pespayelik seviyesindeki, betonlaşmış bir İstanbul'da yaşama mahkûmiyetindeki halimiz, müzik ruhun gıdasıdır özdeyişindeki gıdasızlıktandır.

Ruh gıdamızın önemli kaynaklarından büyük usta Alâeddin Yavaşca'yı 23 Aralık 2021 tarihinde ebedi dünyaya uğurladık.

Geride boynu bükük kalmış notalar, eserler ve o notalardan ruhunu beslemeye devam edecek müzikseverler kaldı.

Günümüzün tekno müzik üzerine hiçbir anlam ifade etmeyen iki kelimenin bir araya gelerek ruhları beslemek yerine ruhların içinde kalmış son iki, üç pırıltıyı da çekip yok eden, beklenen kıyametin habercisi "Sur'un" çakma sesi olmuş sadece adı "sanatçı" olarak geçinenlerin kaç tanesi müziğimizdeki makamlardan bilgisi vardır? Sorusu üzerine bir araştırma yapmakta fayda var.

Makam bilgisi sıfır olanların bildiği tek şey; yozlaştırmaktır.

Yozlaştır ama popüler kal.

Her hafta sonu evinde, ailesiyle birlikte geçireceği kıymetli vaktini "magazin" adı altındaki pespayeliğe ayıranların bi'şekilde evine destursuz gir ve bol botokslu, zamana karşı koyabilme çabalarınızla kendi reklamı peşinde koşarak, kendi yalnızlığında ne kadar da popüler biriyim diyerek, lunaparklardaki aynalar karşısındakilerden farksız yaşamaya devam ederler.

Her sabah yüzlerindeki mutsuzluğun ifadesini yok edebilmek adına, akıllı telefonlarına taktıkları kulaklar ardına gizleme telaşlarını, popüler kültürün yozlaşmış müziğine saklayanların en kısa zamanda ödenmek üzere Alâeddin Yavaşca gibi ustalara bir "özür" borcu vardır.

Durağın cennet olsun usta, sensizliğin sessizliğini senden sonra emanet bıraktığın eserlerinin notalarından dökülen nağmelerle yaşamaya devam edeceğiz. Bu hayat denilen kısa metrajlı filmde en keyif sahnelere değer kattığın için minnettarız.