ABD'nin Batı Virginia eyaletinde ancak korku filmlerinde yaşanabilecek bir olay aradan 77 yıl geçmesine rağmen hâlâ gizemini koruyor. Sodder çocuklarının tüyler ürpertici akıl almaz hikayesi, akıllarda cevaplardan çok soru işaretleri bırakıyor. Trajik Noel gizemi, 5 küçük kardeşin ortadan kaybolmasının üzerinden yarım asırdan fazla geçmesine rağmen hâlâ çözümlenmiş değil.
Batı Virginia'daki Fayetteville sakinleri, takvim yaprakları 1945'i gösterirken Noel Günü'nde bir trajediyle karşılaştı. George ve Jennie Sodder'ın evleri göz göre göre alev alev yandı. Yangında çiftin 10 çocuğundan 5'i öldü. Ancak, o; 25 Aralık gününde, yangınla ilgili pek çok cevaplanamayan sorular ortaya çıktı. Bugüne kadar devam eden o sorular, yandığı söylenen Sodder çocuklarını Amerikan tarihinin en kötü davalarından biri olarak ortaya çıkardı.
Yaklaşık 50 yıl boyunca Fayetteville yakınlarındaki 16. Otoyol'da araba sürenler, beş çocuğun adlarını, yaşlarını ve resimlerini taşıyan bir panonun yanından geçti. Fayetteville, yüz metreden daha uzun olmayan bir ana caddesi olan küçük bir kasabadır. Söz konusu davada iddialar her zaman kanıttan daha fazla rol oynadı. Hatta hiç kimse Maurice (14), Marta (12), Louis (9), Jennie (8) ve Betty (5)'nin ölü mü diri mi olduğu konusunda fikir birliğine varamadı. Herkesin kesin olarak bildiği tek şey şuydu: 1945 Noeli'nden önceki gece, George ve Jennie Sodder çifti ile 10 çocuğundan 9'u uyudu. Çiftin bir oğlu askerdeydi. Gece 01.00 sıralarında yangın çıktı. George, Jennie ve dört çocuğu kaçtı, ancak diğer 5'i bir daha hiç ortalıkta görülmedi.
George onları kurtarmaya çalışmış, eve girmek için bir camı kırmış hatta kolunu kesmişti. Alt kattaki tüm odaları kaplayan duman ve ateşten hiçbir şey göremiyordu: Oturma ve yemek odası, mutfak, ofis, kendisinin ve Jennie'nin yatak odası. Beşiği çiftin yatak odasında olan 2 yaşındaki Sylvia, 17 yaşındaki Marion, 23 yaşındaki John ve 16 yaşındaki iki oğlu dışarıda güvendeydi. Maurice, Martha, Louis, Jennie ve Betty'nin hâlâ yukarıda, koridorun iki ucundaki iki yatak odasında sinmiş olabileceğini düşündü. Alevler merdiveni kapladığı için aşağı inememiş olmalılardı.
Üst kattaki pencerelerden onlara ulaşmayı umarak hızla dışarı çıktı ama her zaman eve dayalı duran merdiven garip bir şekilde kayıptı. Aklına bir fikir geldi: İki kömür kamyonundan birini eve kadar sürecek ve pencerelere ulaşmak için tepesine tırmanacaktı. Ancak önceki gün mükemmel bir şekilde çalışsalar da, iki kamyon da şimdi bir türlü çalışmadı. Başka ne yapabileceğini düşünmeye başladı. Yağmur fıçısından su almaya çalıştı ama su donmuştu. Çocuklarından 5'i, o koca alevlerin ve simsiyah dumanın içinde bir yere sıkışmıştı. Kolunun kan revan içinde kaldığını ve çocuklarının adını haykırmaktan sesinin kısıldığını fark etmedi bile.
Kızı Marion, Fayetteville itfaiyesini aramak için bir komşunun evine koştu. Ancak operatörden herhangi bir yanıt alamadı. Yangını gören bir komşu yakındaki bir yerden telefon etti. Aksilik bu ya, yine hiçbir operatör cevap vermedi. Yılmayan komşu kasaba merkezine gitti ve Fayetteville'in yangın alarmı sistemini başlatan İtfaiye Şefi F.J. Morris'in peşine düştü. Bu, her itfaiyecinin bir diğerini arayan bir "telefon zinciri" sistemiydi. Bu donanımdaki itfaiye 4 kilometre uzaktaydı. Ancak ekip sabah 8'e kadar gelemedi. Olay yerine ulaştıklarında Sodders'ın evi dumanı tüten bir kül yığınına dönüşmüştü.
George ve Jeannie, çocuklarından 5'inin öldüğünü varsaydı. Ama Noel Günü'nde arazide yapılan aramada, kanıt olabilecek hiç bir ize rastlanmadı. Şef Morris, alevlerin cesetleri tamamen yakacak kadar sıcak olduğunu öne sürdü. Eyalet polis müfettişi enkazı taradı yangını hatalı kablolamaya bağladı. Adli tabip, yeni yıldan hemen önce nedenleri "yangın veya boğulma" olarak nitelendiren beş ölüm belgesi yayınladı. Ancak anne ve baba Sodder'lerin, çocuklarının hâlâ hayatta olup olmadığı konusunda tereddütleri vardı.
