"Kazanma umudu peşinde koşan, bayanlar, baylar, iyi akşamlar. Sizlere kendimi tanıtmak isterim. Ben insanlara umut satarım. Benim gibi kurgulanmış yüzlerce makinadan biriyim. Adım yok ama numaram var; 389 Sabah saat 11:00'de başlar, günde 20-22 saat çalışırım.
Bir yanda patronum, diğer yanda oyun oynayanlar; hedefleri kazanmak, benden hizmet beklerler. Patronum her sabah, bir önceki günün kazancını ve kayıplarını kontrol eder ve beni yeniden kurgular, harcamalarımı kısmam için sağımı solumu, kollarımı sıkıştırır. Patronuma karşı koyamam. Kaybedersem, Patronum hemen cezalandırır, oyun oynayan arkadaşlarımdan ve varlığımın nedeni çok sevdiğim insanlardan ayırır beni, karanlık bir köşede terk edilmiş kalırım.
Bir yanda patron, diğer yanda benim ile oyun oynayanlar aynı beklenti içindedirler; kazanmak. Patronum para kazanırken ben, benim ile oyun oynayan insanlara umut dağıtırım.
Ben insanları severim; genç, yaşlı, bay ve bayan, varsıl, fakir, herbirini dinler, umut dağıtırım. İnsanlar, geçer karşıma oturur, bana beklentilerini anlatır, konuşur, içini döker, harcadığı her liranın hesabını sorar, benden cevap vermemi, onları mutlu etmemi gelecek için umutlandırmamı bekler.
Paranın tek güç olduğu dünyada, insanlar ile ancak para karşılığı konuşabilirim. Hem patronu ve hemde insanları mutlu edebilmek için kullanabildiğim tek araç da paradır. Ne yazıkki patronum kazanmak için kurgulamıştır beni. Patron kazandıkça mutludur. Oyun oynayanlar da mutlu olmayı bekler. İnsanları severim onları mutlu etmek isterim, ancak patronun sopası gelir aklıma, vazifemi yaparım.
İnsanların paralarını alırken onları heyecanlandırır, ümitlendirir, oyalar ve gelecek için umutlandırırım. Gençler, orta yaşlılar ve yaşlılar hiç ayırım yapmam. Karşıma çıkan her kişiye umut satarım. Ençok şık kıyafetler içinde benim ile günün geç saatlerine kadar oynayan genç, ortayaşlı ve yaş almış hanımları severim. Sadık ve vefalıdırlar. Bana her zaman dost olmaya çalışırlar. Ne yazıkki çoğu gelecek seferde kazanmak umuduyla, hüsran içinde ayrılır gider yanımdan.
"Ben boş umut taciriyim. Para karşılığı umut satarım." Oltadaki yem misali, insanları çekmek için bazen birkaçını sevindirir, sonra gelenleri karşıma alır ve söylediğim gibi vazifemi yapar sonunda ben kazanırım. Ben kazanmak için kurgulanmışım.
Sıfırlanan insanların arkasında sırasını bekleyenleri gördükçe hüzünlenir, patronumun sopası gelir aklıma vazifemi yaparım. Ben insanları severim, var oluşumun nedenidirler, onlara heyecan ve boş umutlar verirken ben kazanırım. Ben umut taciriyim.
No 389. JC. Girne"
Mutluluk dileklerimle.
