Sevgili İnsan:
Sen her şeyi yanlış anlamışsın.  
Buraya koşulsuz sevgide ustalaşmak için gelmedin. 
O, geldiğin ve yeniden döneceğin yerde. 
Buraya kişisel sevgiyi öğrenmek için geldin.
Tökezlemenin erdemi ile. 
Becerememenin güzelliğiyle ortaya çıkan sevgiyi öğrenmek için geldin. 
Tekrar, tekrar.
Buraya mükemmel olmaya gelmedin, zaten öylesin. 
Buraya bütün görkeminle insan olmaya geldin. Örselenmiş ve harika. 
Ve yeniden hatırlamaya.  
Ya koşulsuz sevgi? Bırak şimdi o hikayeyi anlatmayı. 
Gerçekte sevginin sıfatlara ihtiyacı yok. 
Sevgi tamamlayıcı açıklamalar aramaz. 
Mükemmellik koşulunu aramaz. 
O sadece senin ortaya çıkmanı ister. 
Ve elinden gelenin en iyisini yapmanı. 
Anda mevcut olmanı ve her şeyi hissetmeni. 
Parlamanı ve uçmanı ve gülmeni ve ağlamanı ve incinmeni ve iyileşmeni ve düşmeni ve kalkmanı ve oynamanı ve çalışmanı ve KENDİN olarak yaşayıp ölmeni.
"Bu yeter ve artar" demiş Courtney A. Walsh
O halde kendini yalnız hissettiğinde dur ve hemen sor. Gerçekten ne kadar yalnızım?
Halbuki içinde sonsuz bir evrenin ihtişamı seni bu kadar donatmışken bu kadar yalnız hissetmenin değeri ne?
Sadece yaşamayı seçsen
Bazen tatlı bir tebessüm ile,  bazen gökyüzünde boşluğa bakarak ya da sevdiklerimize  sarılarak. 
Aslında AN''da VAR OL''manın sınavı için geldik 
bu dünyaya. Sadece geçiş kapısı. Yuvadan yuvaya, hakikatten hakikate. O zaman nedir bu kadar bu reailete olanlara takılmak? 
Her Sıkışık hissettiğinde lütfen hemen sor kendine. 
"Bu kadar sıkışıp panik yapmamın değeri ne?" diye. 
 Seni sıkıştıran şeyin aslında gerçek olmadığıni sadece kocaman bir HİÇ''in tezahüründen ibaret oldugunu hatırlat kendine. O zaman neyim ben? Tabiki Sonsuz sınırsız Varlığım. Hoşgeldin yeni BEN.