Türkiye ne zaman çalkantılı bir döneme girse; hemen; "Bu gemi batarsa, hepimiz birlikte batarız" lafları ortalıkta dolaşmaya başlar. Dolar hoplayıp, zıplamaya başladı ya... Bu laflar yine ortalıkta boy göstermeye başladı.    

Aslında "Bu gemi batarsa, hepimiz birlikte batarız" sözleri bana Estonya Feribotu faciasını hatırlatıyor. Almanya'da inşa edilen feribot 1994'de kıyıya yakın bir yerde su alıp yan yatarak battı. 852 yolcu öldü, 137 kişi bu kazadan kurtuldu. İşin garibi ölenlerin yüzde 98'i yüzme biliyordu. Ancak bu 852 yolcu kıyıya yakın bir yerde yine de boğuldu. Feribot 28 Eylül gecesi 00.30'da sert dalgalar nedeniyle su almaya başladı. Su miktarının artmasıyla tahliye işlemi hemen başlatıldı. Ancak 987 yolcudan sadece 137'si feribotu terk ederek kurtuldular.

Geri kalan 852 yolcu ise gemi kaptanının, "Sayın yolcularımız, lütfen panik yapmayın; dünyanın en güçlü feribotundasınız" sözlerine kanarak su boşaltma işlemini film seyreder gibi merakla izlemeye başladılar.

Saatler ilerledikçe feribot daha da yan yattı ama 852 yolcu fütursuz izlemeye devam etti. Saatler 01.50'de Estonya Feribotu tamamen sulara gömülmüştü. 852 yolcunun feribotun su aldığını ve yan yatmaya başladığını görmelerine rağmen son saniyeye kadar izlemeleri psikoloji kitaplarında "Estonya feribotu sendromu" olarak yer aldı. O insanların davranış şekillerine psikoloji bilimi mantıklı bir açıklama getiremedi.

Bence tam da şu günlerde Türkiye'de de "Estonya feribotu sendromu" yaşanıyor. Bu konuda siz ne dersiniz.