Annelik söz konusu olduğunda mangalda kül bırakmayız ama sonrasında dilimizden ilk çıkan küfür o mukaddes varlığa gider. Kendi vicdanı arasında gel-git yaşayanların dışa vurumudur aslında tüm yaşananlar.
Evet! Analık kutsaldır, tartışılmazdır.
Peki! Ya babalık makamı?
Türk toplumu için babalık tıpkı analık gibi çok önemlidir, değerlidir. O kadar ki! Her fert, toplum kendi için vefakarca yaklaşan, kendini onda gördüğü her kişi için, ilk yakıştırdığı sıfat "Baba"dır.
Devlet "Babadır" çünkü toplumun ne zaman ihtiyacı olsa sığınacağı, yardım bekleyeceği, karşılıksız bir şey yapılacaksa bir tek o yapar dediği olgudur ve tartışılmazdır. Devlete cephe alan, topluma cephe almış olur. Devleti yıkmaya çalışan, her zaman en büyük tokadı toplumdan yemiştir.
Devletin işleyişi, tamamen seçilmiş hükümetlerin işidir ve hükümetler bu işleyişi çokça aksaklığa uğrattıklarından mıdır nedir bilinmez, toplumun devletine baba sıfatıyla yaklaşımında uzaklaşma olmuş ve bu makamın yeni sahipleri olarak müzik, spor içinden bireyler seçilmiştir.
Spordan gelen ve babalık makamının sahibi olmuş dört önemli isim vardır.
Bu isimler Beşiktaş'tan Hakkı Yeten, Recep Adanır, Hüsnü Savman Galatasaray'dan ise Gündüz Kılıç'tır.
Bu dört isim sadece kendi takım arkadaşları tarafından değil aynı zamanda rakip oyuncu, yönetici, hakem ve seyirciler olsun geniş bir kesim tarafından kabul görmüş baş tacı yapılmışlardır.
Çünkü onlar herkesin derdinin ortağı, herkesi istediği adaleti sahada ve dışında sağlayacak, yerine getirtecek isimdir. Öyle ki! Hakemler bile karar vermeden önce onlara sorarlar hatta rakip oyuncular bile gelip onlardan saha içinde yardım isterler. Bilirler ki! Rakip dahi olsalar eğer bir hakları var ise onu kendilerine teslim edecek isim "Baba" dedikleri isimlerdir.
Müziğimizde ilk ve tek baba "Erkin Koray" gerçeğidir. Arabesk müziğin getirdiği ezilmişlik duygusu ile sömürülmüş ruhumuzun dışa vurumu ile Orhan Gencebay, Ferdi Tayfur, Mülslüm Gürses isimlerine "Baba" denilmiştir. Fakat bu arabesk isimlerin halkın acılarını dile getirtip, kendileri ayrı dünyalarda yaşamasıyla toplum içinde kafalarda soru işaretleri bırakmıştır.
Erkin Koray'ın "Babalık" makamına gelişi 1976 tarihinde çıkardığı 45'likteki A yüzünde "Hayat Bir Teselli" B yüzünde ise "Gönül Salıncağı" olan plağıyla gelir.
Hayat bir teselli, acı, ızdırap
Ben miyim bilemem zaman mı harap
Hayat bir teselli, acı ızdırap
Ben miyim bilemem zaman mı harap…
Diye devam eden sözlerle acılara dokunmuş ve dokunuş onu "babalık" makamına getirtmiştir. Bu plakta Urfalı Babi, Sadettin Öktenay (Gönül Salıncağı) ve Rüştü Demirci (Hayat Bir Teselli) imzalarını unutmamak lazım.
Türk toplumu, ihtilaller ile dönemsel olarak evrelerden geçmiş, hayata ve geleceğe bakış açıları farklılık göstermiştir.
Bir dönem sünnet çocuklarının baş kostümü askeri subay kıyafetleridir. Hava, kara ve denizci minik subaylar Eyüp Sultan Türbesi'nde, erkekliğe ilk adım öncesinde arz-ı endam ederken, subaylar yerini padişah, şehzade miniklere bırakmıştır.
İster subay, ister padişah aslında bi'şekilde o ilk adım atılacaktır, olayın özetidir bu ama biz bu özete gereksiz anlamlar yüklemeye devam ediyoruz.
Hiçbir aile çocuğunu sade ve sadece Kur'an-ı Kerim okutarak sünnet ettirmez illaki bir kostüm, bir yakıştırmalar…
Farklı yakıştırmalar, sıfatlar sadece çocukların sünnet kıyafetindeki padişahlık ve şehzadeliğinde kalmadı futbol sahalarında da artık "babalar" değil "imparatorlar" yerini aldı.
Hazır imparatorlar yer almaya başlayınca doğal olarak stadlarda "arenaya" dönüştü.
Farklılaşıyoruz ve bu hızla devam ediyor.
İleride bu iş nereye varır bilinmez ama bizim son sözümüz makamın gerçek Erkin Koray'a gelsin;
Hüzündü düşen payımıza
Sabahlarda ararken seni
Ve sakın
Kör olmasın çöpçüler
Yosun tutmuş gözlerim
Ağlasın sadece senin için
Yalnızlar rıhtımında…
