Bana göre yaşamın en büyük gizemi bu. İnsanlığın anlamlandıramadığı, çözemediği, kafasında bir yere oturtamadığı olay budur bence. Yokken var olduk iyi güzel de, varken bir anda yok olmak çok zor. Hepimiz için kabullenmesi zor bir durum. Bakıyorsun sahibi gitmiş eşyalara, sapasağlam duruyorlar ama onu kullanan nerede? Bir zaman önce buradaydı, onu giyiyordu, kullanıyordu e nereye gitti ? "Uzağa gitti gelecek" miş gibi bir duygu geliyor. Hele biraz daha zaman geçtiğinde insan, hiç yaşamamış gibi oluyor sadece anılarda bir hatıra...

Her ölüm erkendir ve ansızın gelir. Ölüm karşısındaki çaresizliğimizi yüzümüze çarpan bu global felaket, bizim ne kadar aciz olduğumuzu anlamamız için yeterli olsa gerek. Biz kendimizi her şeyin sahibi zannediyoruz ancak başımıza gelecek olanı durdurma gücümüz yok hiçbir şekilde. 

Hepimizin bu hayatta bir görevi var, hepimiz bir şeyler yapmak için geldik. Bir sürü işle uğraşırken, asıl amaçtan uzaklaşıyoruz belki, bazen de ayrıntılarda boğulurken yaşamın ne kadar anlamlı olduğunun farkına varamıyor olabiliriz ama yaşamak her birimiz için bir hediye. Bu dünyada vücut bulmuş halimiz olan bedenimizle yaşam süreli. Belli bir süre yaşayıp, deneyimleyip, öğrenip, kimi zaman düşüp kimi zaman kalkarak ömrün içinde yuvarlanacağız. Oysa ruh sonsuz. O zaten vardı, bu dünyaya gelmek için sırasını bekliyordu ve sırası geldiğinde ete kemiğe bürünerek bu dünyaya geldi.

Ben 10 sene önce doğum yaptığımda bir aile dostumuz tebrik etmek için hastane odasına çiçek yollamıştı ve o çiçekte not olarak: "Hoş geldin bebek yaşama sırası sende" yazıyordu. Gördüğüm an bayıldım bu söze ve hâlâ saklarım, benim için çok anlamlı.

Dünyevi ihtiyaçlarımızın kaynağı ve tatmini bu bedende. Dünyadaki en uzun yolculuğumuz kendimizle. Onun için kimseye fazla bel bağlamamak lazım. Kendi kendimizi var etmeye ve çevremize de faydalı olmaya çalışarak güzel bir ömür geçirebilirsek şu kısıtlı zamanda oh ne ala...

Kimler geldi kimler geçti, herkes kendine göre tek, biricik ve özeldi. Biz de dünyaya gelebilmek için bayağı bir sıra bekledik. Ve ŞİMDİ SIRA BİZDE. Ömrümüz yettiğince, nefes aldıkça, bize verilen kısıtlı süreyi en iyi şekilde değerlendirmek için tüm sınırları zorlayacağız. Hem kendimizi var etmek, ayakta ve dik kalabilmek, acıya, zorluklara teslim olmamak için, hem de bu dünyaya gelme amacımız olan birilerine faydalı olabilmek, başka yaşamlara dokunabilmek için elimizden gelenin en iyisini yaparak bu yaşamı bize veren Allah'a şükrümüzün ve kul oluşumuzun en yüce şekilde hakkını vereceğiz.