Kendine zarar verme davranışı düşündüğünüzden daha yaygın.

Birçok insan, çocukluk yıllarından beri bu yöntemi hayatlarına adapte etmiş durumdalar.

Kendini yaralama da denen bu davranış şöyle zamanlarda devreye girer:

Kişi o an için aşırı şiddetli bir duygu durumu içersine girer.

Kişi kaygılı bir anında olabilir.

Yoğun bir üzüntü ve kederin içinde de olabilir.

Veya bir stres ya da bir öfke anında olabilir.

Bu duygular ile o an içinde yaşamak o kadar zor gelir ki kişi vücuduna bir kesik atar.

Böylece, hissedilen fiziksel acı ile baş edilemeyen bu duygu dindirilmiş olur.

Her uyumsuz başa çıkma metodu gibi bu yöntem de o an için çalışmış olsa da sonucunda çok daha büyük bir yük bırakır.

Pişmanlık, kızgınlık, üzgünlük, düşük öz-saygı ve öz-değer gibi.

Bu deneyimleriniz varsa kendinizi yargılamadan (ya da bir başkasını bu davranışından dolayı yargılamadan) önce şu bilgilere bakalım.

Uzmanlar bizleri bu davranışa iten sebepleri incelemişler ve şunu anlamışlar:

Kişinin kendisine uyguladığı acı sayesinde vücudumuz acilen endorfin ve adrenalin salgılıyor.

Böylece, hissedilen o şiddetli olumsuz duyguların yerine anlık da olsa daha olumlu ve fonksiyonel duygular oluşmaya başlıyor.

Dolayısıyla, kişi kısa süreliğine oluşan o yoğun duyguları, çok daha iyi olanlarıyla baskılamış oluyor.

Fakat elbette bu durum uzun sürmüyor ve peşinden yoğun bir ıstırap kişinin yakasına yapışıyor.

Aslında bu endorfin ve adrenalin salımı bu davranışın sürmesine de sebep oluyor.

Artık otomatik bir davranış olarak, endorfin ve anrenalin sayesinde oluşan olumlu duyguları her istediğimizde kendine zarar verme davranışını sergileyebiliyoruz.

Kendine zarar verme davranışlarını sadece bir kesik atma olarak sınırlandırmayınız. Size daha tanıdık gelenleri de olacak.

Bence sizlere tanıdık gelecek olanlar özellikle şunlar; saç, sakal yolma; deri, yara yolma.

Bunların haricinde, kuvvetli, sert objeleri yumruklama, tekmeleme, tokatlama gibi davranışlar da kendine zarar davranışlarındandır.

Bazen yabancı cisimler yutma, vücudun bir kısmını yakma gibi davranışlar da gözlemlenebiliyor.

Self-harm davranışı gösteren bireylerin çoğunda kaygı bozuklukları, depresyon, obsesif kompulsif bozukluk, kişilik bozuklukları ve travma sonrası stres bozukluğu gibi tanılar gözlemlendi.

Yani aslında oluşan bir psikolojik zorluğun yol açtığı bir uyumsuz başa çıkma yolundan bahsediyoruz.

Her yazımda vurgulamaya çalıştığım davranışı bu yazımda da vurgulamak istiyorum.

Kendine zarar veren birini tanıyorsanız, yargılamayın, etiketlemeyin sadece destek olun ve yönlendirin.

Eğer kendinize zarar davranışlarınız varsa uyumsuzca başa çıktığınız bu duyguları tetikleyen unsurları tespit edin ve kendinize bunlarla başa çıkabileceğinizi anımsatıp yeni stratejiler geliştirin.

Bu stratejileri terapide, okumalar yaparak veya paylaşarak geliştirebilirsiniz.

Ve lütfen siz de kendinizi yargılamayın, kucaklayın ve destek olun.