Savaş mı, barış mı?
Savaş pahalı;
top, tüfek, uçak lazım;
kin lazım, nefret lazım;
en önemlisi de, uğruna feda edilecek gencecik günahsız insanlar lazım…
Barış ucuz;
barış için sadece vicdan, empati ve sevgi lazım…La Edrî.
Elbette ki La Edri'yi merak edeceksiniz. Çünkü yakın zamana kadar ben de kim olduğunu ne anlama geldiğini bilmiyordum.
La Edrî sözcüğünü birçok özlü sözün sonunda görürüz.
La Edri "bilinmeyen" anlamına geliyor yani bir bakıma "Anonim" sözcüğünü ifade ediyor.
Örneğin "Hayatın en zor günlerinden biri, kimsenin kimseden farkı olmadığını anladığı gündür.
Biri daha iyi yalan söylemiştir, biri daha iyi oynamıştır oyununu. Hepsi bu" sözleri de anonimdir.
La Edri de dendiği gibi hayatın zor günlerinden geçiyoruz. İçeride yaşadığımız sorunlar yetmiyormuş gibi şimdi de Rusya'nın ve Amerika'nın neden olduğu bir yeni savaş.
Çatışmalar, bomba sesleri, yanan yıkılan evler, binalardan yükselen dumanlar, yaya veya araçla yollara düşenler, acılar içinde kadınlar, çocuklar, ölen gençler, açlık, yoksulluk, soğukta sokaklarda gecelemeye çalışan insanlar, içinde insanların olduğu otomobilleri ezip geçen tanklar, akan kan ve gözyaşı, yaşanan trajedi! Ayrıca uzaktan atılan füzeler, bomba yağdıran
uçaklar ve helikopterler, insansız hava araçları... ve sonuçta yakılan-yıkılan binalar, ölüler, yaralılar...
Videoları izliyoruz; yeni doğan bebekleri hastane odalarından sığınaklara taşınıyorlar, savaşa katılacak gençler aileleriyle belki de bir daha dönmeyeceklerini bile bile ve hıçkıra hıçkıra kucaklaşıyorlar, korku, telaş, endişe, yokluk, açlık ki hepsi birlikte tam bir insanlık ayıbı. Biz bu filmi daha önce de izlemiştik.
Evi bombalanınca yaralanan bir öğretmenin sözleri: "Savaşlar hakkında şiirler yazdık, tarih derslerinde okuduk, fakat böyle bir şeyin benim yaşamımda gerçekleşebileceğini düşünemezdim."
Birinin yalan söylemesi, birinin rolünü daha iyi oynaması, Her ikisinin birbirleriyle hiç savaşmaması, ekonomik çıkarlar, eski dönemlere dönme, büyüme özlemleri.
Aşağıdaki fotoğrafa bakıyorum: günahsız insanların, çocukların yüzündeki umutsuzluk, acı ve gözyaşı ve tüm bunları kucaklayan sevgi dolu bir kadın.
Bu tabloyu yaratan ise kin, nefret, hırs ve çıkarlar...
2 Eylül 2015 günü Muğla'nın Bodrum ilçesinde, ailesiyle savaştan kaçıp daha iyi bir yaşam umuduyla çıktığı yolda bindikleri teknenin batması sonucu cansız bedeni sahile vuran Aylan bebeğin acısı halen yüreğimizdeyken, bu savaş nedeni ile "anne bize neler oluyor" diye soracak bebeklere ne cevap verebileceğiz?
Öldürülen Ukraynalı askeri annesi arıyor, telefonu açan onu öldüren Rus askeri! Kim bilir oğlu öldürülen anne ne sordu, ne dedi, neler duydu ve neler yaşadı, öldüren ne dedi neler yaşadı?
Savaş; ölüm, acı, kin, nefret, hüzün, gözyaşı, yıkım...
Barış: sevgi, hoşgörü, empati, vicdan.
Ukrayna'nın asker sayısı ve silah gücü ile Rusya'nın ki kıyaslanıyor.
Unutmayalım ki artık kanları aktığında görülmesin diye kırmızı pelerinler veya şehit olmadan önce beyaz kefen giyen kahramanların cesaretleri ile savaş kazanma şansı eskisi gibi değil. 300 Spartalı askerin 300 bin kişiden oluşan Pers gücünü yenmesi tarih sayfalarında kaldı. Aksi olsa şimdiki savaşlarda da; "bin atlı o gün dev gibi bir orduyu yendik" diyebilirdik.
Şimdi tüfeğin çıktığı, mertliğin bozulduğu, uluslararası siyasetinde bataklık olduğu bir dönemdeyiz. Yani yukarıdaki fotoğraf gibi.
