Türkiye''nin hemen hemen son Ordinaryüs Prof''larından Dr. Ahmet Süheyl Ünver''den söz etmek istiyorum. Ancak günümüzde kaybolan bir akademik ünvan olan Ordinaryüs''ü hatırlamakta fayda var:
Ordinaryüs, Türk üniversitelerinde 1933 reformu ile oluşturulan ve 1981 yılında çıkarılan 2547 sayılı Yükseköğretim Kanunu ile lağvedilen akademik bir unvandır. Türk üniversitelerinde, en az beş yıl profesör olarak ders vermiş, üstün bilimsel çalışmalarıyla iyice tanınmış öğretim üyeleri arasından seçilerek, üniversitede bir bilim kürsüsünün yönetimiyle görevlendirilen bilim adamlarına verilen sandır. Eskilerin kazanılmış hakları saklı tutularak 1960 yılında kaldırılmıştır.
Ordinaryüs Prof. Dr. Ahmet Süheyl Ünver, 17 Şubat 1898 yılında İstanbul''da doğdu. Medresetü''l-Hattatin''de tezhip ve ebru öğrendi. Türk süslemesi minyatür sanatı ile uğraştı. 1920 yılında Darülfünun Tıp Fakültesi''ni bitirdi. 1927-1929 yılları arasında Paris Tıp Fakültesi''nde iç hastalıkları uzmanlığını tamamladı. 1930 yılında Tıp Fakültesi Tedavi Kliniği ile Farmakodinami Müderris (Prof.) Yardımcılığı yaptı. Gureba ve Haseki hastanelerinde çalıştı, Sanayi Mektebi''nde asistanlık yaptı. İstanbul Üniversitesi Tıp Tarihi Enstitüsü''nü kurdu, Güzel Sanatlar Akademisi hocalığı da yaptı. 1933 senesinde Üniversite Tıp Tarihi Enstitüsü Direktörü oldu. 1938''de Profesör, 1954''te de Ordinaryüs Profesör oldu. 1967''de bu sefer de Cerrahpaşa Tıp Fakültesi''nde Tıp Tarihi ve Deontoloji Kürsüsü''nü kurdu. İstanbul Güzel Sanatlar Akademisi''nde de Türk Minyatürü ve Süslemesi Hocalığı yaptı. 1929-1969 yılları arasında Romanya, Yugoslavya, Yunanistan, Fransa, İsviçre, İtalya, Almanya, Avusturya, Mısır, Irak, İran, Amerika, Roma ve Hollanda''da inceleme gezilerinde bulundu. Topkapı Sarayı Müzesi''nde 500 yıllık nakışhaneyi yeniden kurarak öğrenci yetiştirdi. Öğrencilerinden biri de daha sonra nakışhaneyi bırakacağı kızı Gülbün Mesera''dır. Süheyl Ünver Hoca 60 bin yazma kitap tetkik etti. 1928 öncesi görmediği kabir taşı kalmadı. Talebesi Ahmet Yakupoğlu''na da 400''e yakın resim yaptırdı. Ünver, 1973''te emekli oldu, 14 Şubat 1986 yılında 87 yaşında İstanbul''da hayata veda etti.
Arapça, Farsça, Fransızca biliyor; ney üflüyor; aynı zamanda ressam, minyatürcü, tezyinatçı ve hattattı. Kendisini etkileyen hocaları Hoca Ali Rıza Bey, Abdülaziz Mecdi Tolun, Akil Muhtar Özden''in üzerindeki etkisini görmek mümkündür. Türk kültürünün bütün yönleriyle ilgileniyordu. Arşivciydi ve arşivini kendi kurduğu enstitülere, Türk Tarih Kurumu''na, Süleymaniye Kütüphanesi''ne bağışladı. Hayatı boyunca yoğun bir araştırma ve yazma işine kendisini vakfetti. 18 bilimsel kuruluşun üyesi oldu, tıp tarihi, bilim tarihi ve kültür tarihine ait 2 bin 500 civarında kitap ve makale yayınladı. 1985''te Kültür Bakanlığı''nca Büyük Ödül''e layık görüldü, yurt dışında da pek çok ödül aldı. Dergi, gazete ve ansiklopedilerde sayısız yazısı yayınlandı. Tarihten Sesler Dergisi''nin de kadrosunda yer aldı.
Yahya Kemal, O''nun için; "Süheyl''im Amerika''ya gitsin, ama dönsün. Zira Türkiye, Süheyl''siz olmaz" diyecekti. Ahmet Güner Sayar; hocanın yanına gittiğinde bir soru sorar. Şifahi bir cevap beklerken onun sorusu ile karşılaşır: "Kalem, kağıdınız var mı? Kalem kağıt mutlaka olmalı efendim!.."
A. Süheyl Ünver, bakın kendisini nasıl tanıtıyor: "Ben bir Türk''üm. İçimden Müslümanım. İsterim ki dünyada herkes içinden Müslüman olsun. Ben bütün çalışmalarımı Türkiye''ye mal ettim. 11 yaşında babamı kaybettim. Lise tahsilimi eniştemin pardösüsüyle yaptım... Hekim olmak istiyordum. Daha tıbbiye sıralarında hocalarımın yaşantılarından bize ne kadar örnek olarak davrandıklarını gördüm... Sonra içime döndüm... Paris''te iken duyduğum Rousseau''ya ait bir söz beni etkiledi; ''En çok yaşamış olan insan, uzun yaşamış değildir. Hayatın anlamını en fazla anlamış olandır.''... Yunus Emre de ''içinden iste'' diyor. Zira Allah, sana senden yakındır."
Ordinaryüs Prof. Dr. Ahmet Süheyl Ünver Hoca''mızı rahmetle anıyoruz.
