Yıllar önce gözleri kömür gibi simsiyah bir erkek bebek dünyaya geldi. Takvimler 1873, Aralık ayını gösteriyordu.
İstanbul'un güzel semtlerinden Fatih'de gözlerini açtı bu bebek. Emine anne, ona bakınca ne kadar heyecanlandı. Ay gibi parlıyordu yüzü. Tahir Baba, oğluna Mehmet Ragif ismini verdi. Fakat Ragif ismi zor söylediği için daha sonra Akif ile değiştirildi.
Ailenin ilk çocuğu olan Mehmet Akif bebeği annesi ve babası çok seviyordu. Onlar sevdikçe gözlerinin içi gülüyordu.
Aylar ayları kovaladı adımlar peş peşe geldi. Mehmet Akif yürümeye başladı. Yürüdü, yürüdü, bir yandan da büyüdü. Nuriye adında bir kız kardeşi oldu. Mehmet Akif, ona abilik yaptı, bildiği her şeyi biricik kardeşine öğretti.
Babası Mehmet Akif ile çok ilgileniyordu. Hem dini eğitim veriyor, hem de bilimle ilgilenmesini teşvik ediyordu. Böylece Mehmet Akif'in ilk öğretmeni babası Tahir Efendi oldu.
Mehmet Akif yedi yaşına geldi, okula gitmeye başladı, İlk sıralarda oturuyor, pür dikkat öğretmenlerini dinliyordu. Sorumluluklarının farkındaydı, derslerine çalışıyordu. Kısa sürede okulun başarılı öğrencileri arasına girdi.
Mehmet Akif, en çok hangi dersini seviyordu biliyor musunuz?, Yabancıl dil öğrenmeyi çok seviyordu. İlkokulda Arapça, Ortaokulda Farsça, Lisede ise Fransızca öğrendi. Böylece Türkçeyle beraber dört dil biliyordu.
Mehmet Akif, okul yıllarında spor dallarına epey ilgi gösterdi. Güreş, yüzücülük, koşma ve gülle atma sporlarıyla yakından ilgilendi. Bu spor dallarını o kadar çok seviyordu ki, yarışmalara bile katılıyordu.
Okul hayatı boyunca öğretmenlerine karşı hep saygılı oldu. Onu en çok etkileyen öğretmenleri: Türkçe branşından Kadri Efendi ve Veterinerlik okulundan Rıfat Hüsamettin Paşa oldu.
Mehmet Akif, yirmili yaşlara yaklaşınca Veterinerlik Okuluna yazıldı. Bu okulda öğrenim görürken şiire merak saldı. Çok güzel şiirler yazdı. Yazdığı şiirleri sınıf arkadaşlarına ve öğretmenlerine okuyordu. Şiirlerini dinleyenler ise çok etkileniyor, ona hep şiir yazmasını tavsiye ediyorlardı.
Mehmet Akif de içinden gelen sese kulak veriyor. Hissettiklerini kağıtlara döküyordu. Çok beğenilen şiirleri zamanla dergilerde yayınlanmaya başladı.
Şiire ve edebiyata olan düşkünlüğü onu bu sefer Türkçe Öğretmenliğine yönlendirdi. Büyüyüp, yetişkin olunca da hem Ziraat Bankası'nda memur olarak çalıştı, hem de okullarda Türkçe dersi verdi.
Yıllar, yıllar akıp geçti… Mehmet Akif büyüdü büyüdü kocaman bilge bir insan oldu. Ülkesini, ülkesinin insanlarını, bayrağını çok sevdi. Yeri geldi düşmana karşı cephelerde mücadele etti. Yeri geldi Türk milleti için çok önemli olan İstiklal Savaşı'na katıldı. Bütün askerler gibi o da ülkesini düşmanlardan korumak için var gücüyle çalıştı.
Türk Milleti, çok zor dönemler yaşamıştı. Hala daha yaşanıyordu. Mehmet Akif çocukluğundan beri çok iyi bir gözlemciydi. Okul hayatında, çalıştığı yerlerde, katıldığı cephelerde hep olayları anlamaya çalışırdı. Böylelikle memleketinin insanlarını çok iyi tanıdı.
Mehmet Akif 48 yaşındayken Türk Milleti'nin yaşadıklarını anlatan bir marş aranıyordu. Bunun için Ulusal Marş yarışması düzenlendi. Yarışma birincisine para ödülü verilecekti. Mehmet Akif Ersoy hissettiklerini kağıda döktü, İstiklal Marşı'nı yazdı.
12 Mart 1921 tarihinde Meclis'te kürsüye çıktı. Yazdığı marşı sesli okudu. Herkes çok beğendi, ayakta alkışladı usta şairi.
Böylece ulusal marşımız olarak İstiklal Marşı kabul edilmiş oldu.
Yarışmada marş birinci olunca, bu büyük şair para ödülünü kabul etmedi.
Mehmet Akif Ersoy mertti, cesurdu, çalışkandı, iyilikseverdi ve asla yalan söylemezdi.
İstiklal Marşı'nı Türk Milleti'ne armağan eden Mehmet Akif Ersoy'u özlemle anıyoruz.
BİR ÖNERİ: Youtube'daki Hikaye Diyarı kanalımızda metnin video halini çocuklarınız, torunlarınız, yeğenlerinizle izleyebilirsiniz.
