GERİDE kalan ömrümde böyle bir yıl yaşamadım desem yalan olmaz…
Nedir bu çektiklerimiz? Ne günahımız vardı? Bu soruyu kendi kendime çok sordum; cevabını bulamadım… Varın siz bulun…
Yeni yıla girmeden önce her defasında birileri ünlü kâhinlerin gelecekle ilgili yorumlarını yazar. Baba Vanga kehanette bulunmuş ölmeden önce… İşte şu yılda dünyada şunlar olacak diye…
Bilmiyorum, dedikleri doğru mu çıkıyor… Öyleyse, daha çekeceğimiz var demektir…
Geride kalan bu yılda siyasette, sanatta, edebiyat dünyasında çok önemli kişileri kaybettik. Suriye’de, Irak’ta ve özellikle Güneydoğu bölgemizdeki terör olaylarında çok askerimizi, canımızı şehit verdik…
Ülkemizdeki trafik kazalarında nerede ise küçük bir ilçe nüfusunu toprağa verdik.
Tabii ki her zaman ateş düştüğü yeri yaktı.
Zaten 2020’nin başlarında yakalandığımız Korona belasından bir türlü yakamızı kurtaramadık. Bundan da 20 binin üzerinde vatandaşımızı yitirdik.
Şu ara ölüm sayısı günlük 250’nin üzerinde seyrediyor!
Yeni yılda en önemli umudumuz, şu aşı olayını tüm ülkemize yayarak Covid-19’a karşı daha güçlü bir duvar oluşturmak.
Ekonomik göstergeler ürperti veriyor!
Dolar ve Euro almış başını gidiyor!
10 milyona yaklaşan işsizlik sayısı, kartopu misali giderek büyüyor!
Devasa holdingler, fabrikalar, küçük iş yerleri kepenk kapatıyor!
Ayakta durmaya çalışanlar firmalar ise, çareyi işçi çıkarmakta buluyor!
Hazine alarm veriyor!
Merkez Bankası’nı eksilere düşüren damat, istifayı çekmiş, sessizliğe bürünmüş!
Vatandaş aç!
Vatandaş ağlıyor; evde çorba kaynamıyor!
Öte yandan cinayetler hiç hız kesmeden artarak devam ediyor…
Kadın cinayetleri, tecavüzler, istismarlar da şu ortamda bile büyük artış gösteriyor!
Hani insanın sorası geliyor: “Biz nasıl bir Müslüman ülkesiyiz?” diye.
İyi olması gereken ne varsa kötüye gidiyor!
Umut yok…
Gelecek yok…
Ekmek yok…
İş ve aş yok…
Durum çok vahim!
Ve bizler, 83 milyonluk bir ülke böyle karamsar bir ortamda 2020’yi tamamladık… Şimdi yeni bir yıla; 2021’e giriyoruz…
İşte geriye doğru baktığımda, 2020 yılını, üstü başı çamur içinde, börkü yırtılmış, elbisesi solmuş, saçı-sakalına karışmış, gözleri pörsümüş ve yürümekten bitap düşmüş bir ihtiyara benzetiyorum…
Umarız ve bekleriz ki; 2021 böyle olmasın…
Tam da bunları yorgun bir beyin ve uykulu gözlerle düşünürken, sabaha karşı kapım vuruldu:
“ Tık… Tık… Tık…”
Korkarak sordum:
“Kim o?”
“Yeni yıl!”
YILDIM GİTTİ!
BAŞSAĞLIĞI
ÖNCELİKLE ülkemizde yeni yılın iyi, başarılı, sağlıklı ve mutlu geçmesini temenni ederim. Tüm okurlarımızın, dostlarımızın ve meslektaşlarımızın yeni yılını şimdiden tebrik ederim. İnşallah 2020 gibi olmaz. Ayrıca YENİÇAĞ Gazetesi’nin ve Türk Tarihi’nin önemli yazarı Muhiddin Nalbantoğlu’nu Korona’dan kaybetmenin derin üzüntüsünü yaşıyorum. Değerli tarihçi ağabeyimize Allah’tan gani gani rahmet diliyorum. Sevenlerine, YENİÇAĞ çalışanlarına ve basın dünyasına başsağlığı diliyorum.
***
