Geçenlerde Sayın Hulusi Akar önce Irak ardından Erbil'e bir ziyarette bulunmuştu.
Ziyaretinin sebebini zaten hepiniz basın ve medyadan öğrenmiştiniz.
Kandil ve Sincar'daki PKK ile PYD terör örgütü mensuplarını bölgeden temizlemek için anlaşmışlardı. Bu anlaşmanın ana maddesi Türkiye-Irak ve bölgesel Kürt yönetiminin de baş belası olan bu terör örgütlerine karşı güçlerimizi birleştirip onları bölgeden temizlemek anlaşmasıydı.
Aradan geçen iki haftalık zaman diliminde bugün Erbil yönetimi Peşmergelerini Kandile doğru yola çıkardı. Bir kaç güne kalmaz sıcak çatışmaya başlarlar. Ben o bölgeyi çok iyi bildiğim için size bire bir yaşadığım bir olayı aktaracağım.
Beş yıl önce Erbil'de 27 gün boyunca bir karakolda rehin alınmıştım. Bu rehin alınmam esnasında bir gün kaldığım odaya üç yıldızlı bir komiser gelerek sohbet etmek istemişti. Ben de buyur diyerek sohbete başladık. Adı Rızgar olan bu komiserle havadan sudan sohbetimizin ardından söz döndü dolaştı Türkiye'de yaşayan Kürtlerin çoğunluğunun neden PKK'ya destek vermediklerini bana sorduğunda niyetinin ne olduğunu anlamıştım. Ben orada esir olmama rağmen hiç tereddüt etmeden PKK bir terör örgütüdür. Kürt halkının temsilcisi olduğunu söylüyorlar. Amma gerçekte Kürtlerin en büyük düşmanıdırlar. PKK, Kürtlerin asla temsilcisi değil, onlar dış güçlerin taşeron olarak kullandıkları bir terör örgütüdür, dedim.
Bu konuşmamın ardından bana sen çok yanlış düşünüyorsun. Bak biz bu bölgede farklı kültürde farklı dinde farklı inançta yaşayan Kürt milleti olarak güçlerimizi birleştirerek Kürdistan'ı kurduk. Devlet olduk. Artık bir bayrağımız var. Sınırlarımız belli. Irak merkezi hükümetinden bağımsız Parlamentomuz bile var diyerek aklı sıra beni devletime karşı kışkırtmaya çalışıyordu. Sohbetimizin sonunda Komiser Rızgar'a şunu söyledim. "Şimdi sizler burada PKK'ya her türlü desteği veriyorsunuz. Verdiğiniz desteğin sebebi de şudur. Türkiye'de bir Kürt devleti kurulsun. Ama unuttuğunuz bir şey var. Bizler Türk-Kürt bin yıldan beri beraber aynı çatı altında, aynı bayrak altında, beraber huzur içinde yaşıyoruz. Bir birimizden kız alıp vermişiz. Aile olmuşuz et tırnak olmuşuz, biz bir birimizden asla ve kata ayrılamayız. Zaten çok güçlü bir devletimiz var başka bir devlete de ihtiyacımız yoktur." Ben bu sözleri söylerken suratının ne kadar ekşidiğini gördüm. Fırsat bu fırsat diyerek en son sözümü sohbetin sonuna saklamıştım.
Komiser efendi sohbetimden memnun olmadığı için ayağa kalkarak bana bir gün pişman olacaksınız dedi. Ben de kendisine 'sizler şimdilik PKK'ya güvenerek bol keseden ahkam kesiyorsunuz. Ama bu sözümü unutma bir gün gelecek PKK sizin kan dökerek, bedel vererek kurduğunuz bu devletinizi elinizden almak için size saldıracak. Yaz bir kenara, günü gelince benim bu sözümü hatırlarsın' dediğimde Komiser Rızgar kahkalarla gülmüş ve "Sen hayal görüyorsun. Peşmerge ile PKK kardeştirler. Her ne kadar siyasî fraksiyonlarımız ayrı olsa da sonuçta bizler Kürt milletiyiz." demişti. Ben de buna karşılık "Bekle gör bak zamanı geldi mi PKK'nın maskesi düşünce ve size saldırıya geçtiğinde belki de ilk olarak sen cepheye gideceksin. Ama cepheye gittiğinde bu sözlerimi unutma ve sana söylediklerimin gerçek olup olmadığını o zaman anlayacaksın." diye cevap vermiştim.
Şimdi beş yıl önce söylediğim sözlerimi hatırladım. Ve bugün de Peşmergelerin Kandil'e doğru yola çıktığı haberlerini duyunca Komiser Rızgar aklıma geldi. Tabii ki ben onun gibi kakalarla gülmedim ama aramızda geçen konuşmayı hatırlayıp sadece tebessüm ettim. Sonuçta savaşın kazananı olmaz yıkım, gözyaşı, zulüm, kanın kimseye faydası yoktur. Ancak savaş baronları bu tür savaşlardan nemalandığı için onlar faydalanırlar. Çünkü onlar kandan besleniyorlar.
Rabbim birlik ve beraberliğimizi bozmak isteyen iç ve dış mihraklara fırsat vermesin. Aramıza nifak tohumları ekmeye çalışanları da helak eylesin. Kalın sağlıcakla...
