Memoria (2021), hastalanan kardeşini ziyaret etmek için Kolombiya''ya giden genç bir kadına odaklanıyor. Orkide çiftliğinde çalışan genç bir kadın, kardeşi rahatsızlanınca Kolombiya''ya gitmek zorunda kalır. Genç kadın, burada başına geleceklerden bihaber Kolombiya''ya doğru yola koyulur. Burada inşaat firmasında çalışan Fransız bir arkeologla ve genç bir müzisyenle yolları kesişir. Şehre alışmakta zorluk çeken kadın, her gece duyduğu güçlü patlama seslerinden oldukça muzdariptir. Uyumasını engelleyen seslere artık tahammül edemeyen kadın, bu sırada tanıştığı bir balıkçıdan kafasının karışmasına neden olacak şeyler öğrenir. Kendisini asırlardır yaşayan bir uzaylı olarak tanıtan balıkçı, sesleri sadece kadının duyduğunu ve uykusuzluğunu yalnızca kendisinin çözebileceğini söyler.
Apichatpong Weerasethakul''un ekolojik psikodraması Memoria''nın sonlarına doğru, bir adamın çimlerde uyuduğunu veya öldüğünü görürüz. Medellin''in dışındaki kırsalda, Tilda Swinton onu izler ve Weerasethakul''un kamerası, sanki yıllarca sürecek gibi bir süre boyunca sabit kalır; filmin yönetmeni zamana, kesmelere veya sinema geleneğine aldırış etmez. Nefes almak için adamın vücudunu incelemenizi, onu çevreleyen yeşilliklerin salınışını ve rüzgarın yumuşaklığını fark etmenizi sağlar.
Apichatpong Weerasethakul''un Tilda Swinton''la işbirliği olan film, Kolombiya''da bulunan İskoçyalı bir kadının ara ara değişik mekânlarda duyduğu garip, tok bir sesten yola çıkıyor.
Bu sesin peşinde bir yolculuğa çıkan Jessica sesin sebebini önce elle tutulur, gözle görülür dünyada arıyor. Ama çok geçmeden anlıyor ki, insanın taşın, kayanın, dağın, ormanın belleğiyle yekvücut olduğu, dahası onu kaydettiği ve ilettiği bir dünya düzlemi de var. Daha sonra, bir ses mühendisine sesi "deniz suyuyla çevrili metal bir kuyuya düşen büyük bir beton top" gibi anlatıyor ve onu yeniden yaratmaya teşvik ediyor. Her nasılsa, 10 dakika kadar dijital tıklama, kaydırma ve çınlamadan sonra yapıyor. Ses onu rahatsız etmeye devam ediyor: kafasında, sokakta, her yerde. Sonunda uyumak için bir doktordan yardım ister, bir arkadaşına delirdiğini düşündüğünü söyler ve cevapları bulmak için şehirden ormana yolculuk eder.
Memoria, bir anlatı filminden çok bilinçaltında sihirli bir gizem turuna benzeyen, tüm açıklamalara meydan okuyor. Weerasethakul, genellikle uzaktan çekilen uzun, kesintisiz çekimleri tercih eder. Swinton, filmin duygusal çapasıdır ve kendi iyiliği için fazla havadar olma riskini aldığında filmi her zaman dünyaya geri çeker. Memoria hızla bir tür mistik belirsizliğe yerleşir ve geri çekilmeden önce sürekli olarak tam açıklamaya doğru ilerler. Alamet ve metaforla bağlanmış gibi görünen alt kurgular sunar, sonra onları bırakır. Düşler ve gerçeklik birbirinin yerine geçebilir.
Memoria''dan keyif almanız, bu tür bir sanat filmi için gösterdiğiniz sabıra bağlı olacaktır, ancak sona erdiğinde ödüllendirici bir yanı vardır. Asla gelmeyen açıklamalar için değil, ama onun dünya algısı için, hepimizin bir şekilde birbirine bağlı olduğu, kelimelerle anlatılamayacak kadar şaşırtıcı bir gezegende hızla ilerlediğimiz için. Öncelikle Tilda Swinton''ın büyük bir metal parça tarafından rahatsız edilmesiyle ilgili olan bir film için, Memoria garip bir şekilde rahatlatıcıdır.
