Merhaba kıymetli okuyucularım, sizlere bu haftadan başlayarak önümüzdeki haftalarda da devam edecek “Eğitim yazı dizisi” hazırlamak istedim. Salgın dönemi okulların kapanmasıyla beraber yaşanan belirsizlik, sürecin uzaması online eğitim alamayan, özel gereksinimi olan, öğrenme güçlüğü yaşayan ya da sınava hazırlanan öğrenciler başta olmak üzere herkesi bir şekilde etkiledi. Eğitimin psikolojik yönü üzerine çalışmalar yapan bir danışman olarak hem öğrencilerin, hem velilerin desteğe daha fazla ihtiyacı olduğunu düşündüğüm bu dönemde bu yazı dizisinin faydalı olmasını diliyorum.
Hayatta hepimizin hedefleri var. Anlık hedeflerimiz olduğu gibi günlük, haftalık, aylık, yıllık, 5 yıllık uzun ve kısa vadeli hedeflerimiz vardır. Ders çalışırken ya da bir işle meşgulken şu işi de bitirip öyle mola vereceğim gibi bir hedef koyduğumuzda o hedefe giden yol daha çabuk geçer ancak ne zaman mola vereceğini belirlemediğinde işler daha yorucu olur. Hedef belirlemenin güzelliği buradadır. O hedefe adım adım yaklaşmak, kendinle bir yarış yapmak, zamanı bükmek oyun oynar gibi keyifli bir hal alır. Çoğu zaman hedefin kendisi bir motivasyon kaynağıdır. O hedefe ulaşmanın hayali seni yaptığın işlerde motive eder.
Hedef, yaş grubuna göre değişkenlik göstermelidir. Bunların hepsi öğrencinin durumuna ve gidişata göre planlanan ve güncellenebilen hedefler olmalıdır. Öğrenci hedef belirlemezse o doğrultuda gidemez, rüzgâr nereden eserse o yöne savrulur, kendinden daha kötü puan alanlara bakarak kendini iyi durumda görmesine sebep olarak yıl kaybına kadar sürüklenebilir. Hedef belirlemek evden çıktığımızda nereye gideceğimizi bilmek kadar önem arz eder. Hedef belirlemede adım adım gitmeliyiz şöyle ki; önce eğitim yılı sonundaki hedefimizi belirleyip sonrasında bizi ona ulaştıracak kısa vadeli hedefler koyarak ve kendimizi analiz ederek yol almalıyız. Koyduğumuz haftalık ya da aylık hedef bizi istediğimiz sonuca ulaştıracak mı her kısa hedefin sonucunda bunları analiz edip, nerelerde değişiklik yapacağımızı düzenleyip bir sonraki hedef planlamasını ona göre yaparsak kendi durumumuza en uygun planı yapmış oluruz.
Planı programı uygulayabilmek için uygulamaya değer görmek ise en önemli kısım. Motivasyonun özü de buna dayanıyor; “ Hedefe ulaşmak için göstereceğimiz çabaya değdiğine inanıyor muyuz?” Öğrenci eğer “başarsam ne olacak ?” duygusu içindeyse orada motivasyondan bahsedemeyiz. Çocuğa değer duygusu aşılamak lazım. Ebeveynlerin sorumluluğunda olan bu nokta çok önemli. Her bireyin değerleri farklıdır. Çocuğumuzun hedeflerine, isteklerine, duygularına saygı göstermek, onları hedeflerine giden yolda desteklemek çok önemli. Burada dozu iyi ayarlamak lazım. Eğer ebeveyn hedefi çocuktan daha önemliymiş gibi yansıtıp; başaramazsan sen değersizsin hissini gizli veya açık çocuğa hissettirirse, öğrenci hedefine ulaşamadığında yaşayacağı değersizlik hissi ileriki yıllarına da yansıyacaktır. Kaldı ki istediğini elde etse bile o duyguyu bir kere almış bir bireyde eksiklik duygusu kalacak ve başarmanın mutluluğunu doya doya yaşayamayacaktır.
Unutmayalım ki;
Hedef bizim içindir, biz hedef için değiliz.
