Süleyman Soylu'nun tertiplediği, Erdoğan'ın eline mikrofon verip konuşturduğu çocuk Kemal Beye hakaret etti. Hain dedi.
Toplumda bir anda infial oldu.
Gani gani rahmet eylesin mekânı cennet olsun Cumhurbaşkanımız Süleyman Demirel'i önünde duran çocuğun elinde Ecevit fotoğrafı ile gülmesi resmini herkes paylaşıp durdu. Yani eski siyaset ile Demirel ile Erdoğan kıyaslandı. Bir defa bu kıyaslama bile hatadır.
Çünkü Demirel kaç defa gitti kaç defa geldi. Onun için iktidardan düşmek önemli değildi ki, memleketi daha çok önemliydi. Tayyip Bey için ise iktidarda kalmak daha çok önemlidir. Bunun için çocuklar da kullanılır her türlü değerler de.
Sadece Demirel değil. Küçümsedikleri eski Türkiye'nin siyasetçileri Türkeş, Ecevit, Özal, Mesut Yılmaz hepsi iktidara gelmek veya iktidarda kalmak için her türlü değeri kullanmaya hiç tenezzül etmediler.
Çünkü onlar için ülkeyi germek milleti kamplaştırmak çok tehlikeli bir konuydu.
Çünkü 12 Eylül acı tecrübesini bu siyasi liderlerimiz görmüştü.
*
Kemal Beye hakaret eden çocuk elbette gülerek ödüllendirildi. Ki biz cezalandırılsın asla demiyoruz sonuçta çocuk.
Lakin Tayyip Beye benzer sözleri söyleyen bir çocuk otobüse kadar Tayyip Bey tarafından kovalandığını ve boynunun sıkıldığını biliyoruz. Yetmedi çocuk polisler tarafından gözaltına alındı yetmedi mahkemede yargılandı.
Tayyip Beye hakarete hapis cezası verilir ama Kemal Beye hakaret beddua küfür ödüllendirilir.
AKP ve Erdoğan Türkiye'sinin klasik özelliği budur.
*
Süleyman Soylu aslında başlı başına bir yazı konusudur. Ama kısaca burada onu yazmadan geçmek istemedim.
Soylu Trabzonlu olduğun için Trabzon'daki bu tertibin tiyatronun senaristti olduğu kesin gibi görünüyor.
Soylu sanırım Erdoğan sonrasının AKP Genel Başkanlığı planını uygulamaya çalışıyor.
Tüm bu tertiplerin tiyatroların Soylu nazarındaki karşılığının nedeni elbette Erdoğan'ın gözüne girip güvenini sağlayıp arka planda AKP Genel Başkanlığı planına devam etmektir.
