9. Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel'in eşi Nazmiye Demirel Hanımefendi, först leydi (first lady) olarak şu güzel özellikleriyle hatırlanır:
Eşi Cumhurbaşkanı olduğunda Çankaya Köşkü'nü değil, evini istedi. "Gitmesek olmaz mı" dedi, ama güvenlik endişesi dile getirilince taşınmak zorunda kaldı.
Köşk'te kaldıkları 7 yıl boyunca Nazmiye Hanım her hafta sonu Güniz Sokak'taki evine giderdi. Çünkü burada tavukları vardı, onlarla ilgilenmeyi sürdürdü. Kurbanlarını da hep bu evin arka bahçesinde kestiler.
Görmüş, geçirmiş, modern ve inançlı bir kadındı.
Kendisi Türkiye'nin ilk araba kullanan kadınlarından birisiydi.
Kibirli değil, alçak gönüllü bir insandı.
Gösterişten, masraftan hep kaçındı.
Helali, haramı gözetti.
Meselâ köşkün mutfağından bir patates bile kullandırmadı.
Evinin mutfağıyla, köşkün mutfağının ayrı tutulmasına özen gösterdi.
Köşk'te özelikle günlük kullanılan eşyaların hayli yıpranmış olması nedeniyle "Kumaş beğenin yüzlerini değiştirelim" önerilerini, "Hayır, bunların tarihi değeri var. Hem de masrafa da gerek yok" diyerek geri çevirdi.l
Sadece üzerlerine kılıf geçirterek kullanılmasına izin verdi.
Gazeteci Hulusi Turgut, Demirel'in döneminde Köşk'e damgasını vuran "Nazmiye Hanım protokolü"nü şöyle anlatır: 'Süleyman Bey Cumhurbaşkanı iken Köşk'te iki tür uğurlama yapılırdı. Birincisi, Cumhurbaşkanı 1 No'lu nizamiyeden çıkarken bir manga askerin selam durduğu, Cumhurbaşkanı'nın da makam aracından elindeki (o meşhur) şapkasıyla selamladığı resmi uğurlama. İkincisi de, Cumhurbaşkanı konuttan ayrılırken Nazmiye Hanım'ın talimatıyla bir görevlinin aracının arkasından 'yolun açık olsun' diye şu döktüğü Nazmiye Hanım uğurlaması' ..."
Hazır söz Demirel'lerden açılmışken Süleyman Demirel'in şu sözlerini günümüz Türkiye'sinin şartlarına uygunluğu açısından hatırlatmak isteği duyuyorum: "Hiç silah satan barış ister mi? Hiç ilaç satan sağlık ister mi?..."
Çankaya'daki Cumhurbaşkanlığı Köşkü'nde bile Isparta'nın İslam Köyü'nden çıktıklarını asla unutmayan Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel'i ve de eşi Nazmiye Hanımefendi'yi rahmetle anmadan edemeyeceğim.
